قرآن که کلام وحده الا هوست: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =قرآن که کلام وحده الا هوست | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =محمدجواد غفورزاده | قالب = رباعی | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع | موضوع =رسول خدا(ص) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۲ب...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۷
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | محمدجواد غفورزاده |
| قالب | رباعی |
| وزن | مفعول مفاعیل مفاعیلن فع |
| موضوع | رسول خدا(ص) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۲بیت |
قرآن که کلام وحده الا هوست مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، محمدجواد غفورزاده درباره رسول خدا(ص) است. این شعر آیینی در قالب رباعی و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع سروده شده است.
متن شعر
| قرآن که کلام وحده الا هوست | آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست | |
| با امت خود پیمبر اعظم گفت: | ای مردم دردمند قرآن داروست |