نمایش مبدأ برای بینش اهل حقیقت چو حقیقت بین است

{{جعبه اطلاعات شعر
 | عنوان =بینش اهل حقیقت چو حقیقت بین است
 | تصویر = 
 | توضیح تصویر = 
 | نام شعر =قبله ام روی حسین است
 | نام شاعر =فواد کرمانی
 | قالب =غزل
 | وزن = 
 | موضوع =امام حسین(ع)
 | مناسبت = مدح
 | زمان سرایش = معاصر
 | زبان = فارسی
 | تعداد ابیات = ۲۵بیت
 | منبع = 
}}

{{همچنین ببینید|سید ابوالقاسم موسوی}}
'''بینش اهل حقیقت چو حقیقت بین است ''' را [[فواد کرمانی] درباره [[امام حسین(ع)]] سروده است.

==معرفی==
«بینش اهل حقیقت چو حقیقت بین است» اثر شعری از فواد کرمانی است. این شعر [[غزل] در گونه مدح دربیست و پنج بیت سروده شده است.
فواد کرمانی شعر «بینش اهل حقیقت چو حقیقت بین است» را درمدح امام حسین(ع) سروده است.

==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|بینش اهل حقیقت چو حقیقت بین است|در تو بینند حقیقت که حقیقت این است}}
{{ب|نیست چشم دگران سوی حقیقت نگران|ورنه آنراست حقیقت که چنین آئین است}}
{{ب|من اگر جاهل گمراهم و گر شیخ طریق|قبله ام روی حسین است و همینم دین است}}
{{او چو بینای حقیقت بود از دیده من|بحقیقت که مرا چشم حقیقت بین است}}
{{ب|سجده بر نور خدا در گل آدم نکند|چشم شیطان لعین چون نظرش بر طین است}}
{{ب|ذات لا یُدرک حق را که کند درک بصر|آنچه ادراک کنند اهل بصیرت این است}}
{{ب|بوده پیش از گل من سرخوش جامش دل من|مستی ما به حقیقت ز می دیرین است}}
{{ب|نور او مبداء من بود و معادم همه اوست|قصه باز پسینم خبر پیشین است}}
{{ب|شب دوشینه مرا چشم چو بر چشم تو بود|روز میعاد مرا چشم شب دوشین است}}
{{ب|نه همه روی تو در خواب چراغ دل ماست|هر شبم نور تو شمعیست که بر بالین است}}
{{ب|پرتو مهر رخش می نگرم در همه کس|زان مرا با همه کس مهر و نه با کس کین است}}
{{ب|ماسوا عاشق رنگند سوای تو حسین|که جبین و کفت از خون سرت رنگین است}}
{{ب|خر دَلی بار غمت را دل عالم نکشد|آه از این بار امانت که عجب سنگین است}}
{{ب|فرقت روی تو از خلق جهان شادی برد|هر که را دیده بیناست دل غمگین است}}
{{ب|پیکرت مظهر آیات شد از ناوک تیر|بدنت مصحف و سیمات مگر یاسین است}}
{{ب|یادم از پیکر مجروح تو آید همه شب|تا دم صبح که چشمم به رخ پروین است}}
{{ب|در ضمیرم سر سیمین تو در طشت طلا|تا بکام نظرم طشت فلک زرین است}}
{{ب|باغ عشق است مگر معرکه کرب و بلا|که ز خونین کفنان غرق گل و نسرین است}}
{{ب|بوسه زده خسرو دین بر دهن اصغر و گفت|دهنت باز ببوسم که لبت شیرین است}}
{{ب|شیر، دل آب کند بیند اگر کودک شیر|جای شیرش به گلو آب دم زوبین است}}
{{ب|از قفا دشمن و اطفال تو هر سو به فرار|چون کبوتر که به قهر از پی او شاهین است}}
{{ب|در خم طره ي اکبر دلِ لیلا میگفت|سفرم جانب شام و وطنم در چین است}}
{{ب|دختری را به که گویم که سر نعش پدر|تسلیت سیلی شمر و سر نی تسکین است؟}}
{{ب|میکشد غیرت دینم که بگویم به امم|این جفا بر نبی از امت بی تمکین است؟}}
{{ب|گر «فؤاد» از غم عشق تو غنی شد چه عجب|عشق سلطان غنی گنج دل مسکین است}}
{{پایان شعر}}



==پانویس==


==منابع==