نمایش مبدأ برای آن تیره‌شب که جمع پریشان، روان شدند

{{سرصفحه
 | مطلع=آن تیره‌شب که جمع پریشان روان شدند
 | نام شعر=
 | شاعر =  صحبت لاری   
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =
 |وزن = 
 |موضوع = امام حسین(ع) 
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =این شعر اشاره به روز یازدهم محرم و به اسارت رفتن بازماندگان واقعه کربلا دارد. زبان و مفهوم شعر درد دل گویی است.
}}
{{شعر}}
{{ب|آن تیره‌شب که جمع پریشان روان شدند|از ناله قدسیان، جرسِ کاروان شدند}}
{{ب|هم حاملانِ عرش به زانو در‌آمدند|هم طایرانِ سدره برون‌ ز آشیان شدند}}
{{ب|شد رستخیز عام، دمی کآن مسافران|بدْرود‌سازِ قبرِ شه انس و جان شدند}}
{{ب|آورده تنگ مرقد پُر نور در بغل|مانند شمع طور، سراپا زبان شدند}}
{{ب|گه نوحه، گه زیارت و گاهی وداع و گاه|از بس فغان و آه ز آه و فغان شدند}}
{{ب|بر حال زار خویش در آن روضۀ شریف|لختی سروده مرثیه و روضه‌خوان شدند}}
{{ب|کای فخر انبیا تو برفتیّ و امتّت|از کین، پس از تو خصم امام زمان شدند}}
{{ب|پیکار بدر و حرب احد را به خاطر آر|وز جان ما مپرس که با ما چسان شدند}}
{{ب|از روضه سر بر‌آر و نگه کن که عترتت|ناچار، دور از این حرم و آشیان شدند}}
{{ب|اینک ز تربت تو به قصد عراق و شام|با جان سوگوار و تن ناتوان شدند}}
{{ب|یا ایّها ‌الرّسول خدا را نظاره‌ای|ما را به قبر خویش طلب یا که چاره‌ای}}
{{پایان شعر}}