نمایش مبدأ برای تا نجف شد آفتاب دین و دوست را مقام

{{سرصفحه
 | مطلع=تا نجف شد آفتاب دین و دوست را مقام
 | نام شعر=
 | شاعر = حسن کاشی آملی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =هفت‌بند کاشی
 |قالب =ترکیب بند
 |وزن = 
 |موضوع = امام علی(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = قرن هشتم
 | یادداشت =بند هفتم از هفت بند کاشی
}}

{{شعر}}
{{ب|تا نجف شد آفتاب دین و دولت را مقام|خاکِ او دارد شرف بر زمزم و بیت الحرام}}
{{ب|کعبه اصل است بی‌شک نزدِ ارباب یقین|زانکه دارد عروة الوثقی درین ذروه تمام}}
{{ب|آفتابِ آسمانِ دین امیرالمؤمنین|والی مُلک ولایت، حاکم دارالسّلام}}
{{ب|مُبطل بنیادِ بدعت مفتی احکامِ وحی|حاکم دین و شریعت، حاکم حلّ و حرام}}
{{ب|پایه لطفت به معنی گر نبودی در جهان|صورتی بودی جهان از روی معنی ناتمام}}
{{ب|ای سریر سروری افزوده از جاه تو جاه|ای جهان آفرینش برده از نام تو نام}}
{{ب|بر سپهرِ احترامت آفتاب از ذره کم|در زمین احتشامت ذره خورشید احترام}}
{{ب|با شکوهِ شقّه دستار و رُکن مُسندت|تاج جمشیدی چه و تخت سلیمانی کدام}}
{{ب|آنچه در تعظیم و تمکینِ سلیمان می‌رود|اندکی بود آن هم از تعظیمِ سلمانِ تو وام}}
{{ب|پیرو تقدیر تو پیوسته تقدیرِ قضاست|ننهد از رویِ ادب بیرون ز فرمان تو کام}}
{{ب|نسبتَت با سایر انسان خطا باشد خطا|گوهر پاکیزه جوهر را چه نسبت با رُخام}}
{{ب|مثلِ تو جز مصطفی صورت نبندد عقل کل|معنی ایمان ما این است روشن، و السلام}}
{{ب|زایران حضرتت را دایم از خُلد برین|میرسد آواز طِبْتُمْ فَادْخُلوها خالِدین}}
{{پایان شعر}}
[[پرونده:بیتی از هفت بند کاشی.jpg|بندانگشتی|کتیبه‌ای در سمت چپ ایوان حرم امام علی(ع) با بیت اول از بند هفتم از هفت‌بند کاشی]]