نمایش مبدأ برای داغی که حسین از غم اکبر به جگر داشت

{{سرصفحه
 | مطلع=داغی که حسین از غم اکبر به جگر داشت
 | نام شعر=
 | شاعر = جودی خراسانی 
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب = غزل
 |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
 |موضوع = حضرت علی اکبر(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|داغی که حسین از غم اکبر به جگر داشت|جز خالق اکبر ز دل او که خبر داشت؟}}
{{ب|تا آن دم آخر که بریدند سرش را|او دیده‌ی حسرت به ‌سوی جسم پسر داشت}}
{{ب|می‌سوخت خود از تشنگی و در دم مردن|از سوز لب خشک پسر، دیدۀ تر داشت}}
{{ب|تا چهرۀ اکبر به حسین بود مقابل|نه دیده سوی شمس و نه چشمی به قمر داشت}}
{{ب|بُگْذشت به یک‌باره ز جان و زن و فرزند|یارب! چه هوا بود که آن شاه به ‌سر داشت؟}}
{{ب|مجنون شدی و سر به بیابان بنهادی|لیلای جگرخون گر از این غصّه، خبر داشت}}
{{ب|شد پُر گهر از دیدۀ زینب، همه آفاق|آن بحر فرومایه، کی آن ‌قدر گهر داشت؟}}
{{ب|نالم به حسین یا ز غم حضرت سجّاد؟|این داغ پسر در دل و آن داغ پدر داشت}}
{{ب|در آه جگرسوز تو، «جودی»! چه شرر بود؟|کاندر جگرِ سنگ، فغان تو اثر داشت}}
{{پایان شعر}}