نمایش مبدأ برای نه مراست قدرت آنکه دم، زنم از جلال تو یا علی

{{سرصفحه
 | مطلع=
 | نام شعر=جلال تو یا علی
 | شاعر = فواد کرمانی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 |قالب =غزل
 |وزن =  فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
 |موضوع =امیرالمومنین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}

{{ب|نه مراست قدرت آنکه دم، زنم از جلال تو یا علی|نه مرا زبان که بیان کنم ، صفتِ کمال تو یا علی}}
{{ب|شده مات عقل موحدین ، همه در جمالِ تو یا علی|چو نیافت غیر تو آگهی، ز بیانِ حالِ تو یا علی}}
{{ب|نبرد به وصف تو ره کسی ، مگر از مقالِ تو یا علی|هله ‌ای مُجلّیِ عارفان ، تو چه مطلعی تو چه منظری}}
{{ب|که ندیده‌ام به دو دیده‌ام ، چو تو گوهری چو تو جوهری|هله ‌ای مولّه عاشقان، تو چه شاهدی تو چه دل بَری}}
{{ب|چه در انبیا چه در اولیا ، نه تو را عدیلی و هم¬سَری|به کدام کس مَثلت زنم که بُوَد مثالِ تو یا علی}}
{{ب|توئی آنکه غیر وجود خود ، به شهود وغیب ندیده‌ای|فَقرات نفس شکسته‌ای ، سُبحاتِ وَهم دریده‌ای}}
{{ب|همه دیده‌ای نه چنین بود شه من تو دیده‌ی دیده‌ای|ز حدودِ فصل گذشته‌ای ، به صعودِ وصل رسیده‌ای}}
{{ب|ز فنای ذات به ذاتِ حق ، بُوَد اتّصال تو یا علی|چو عقول و افئده را نشد ، ملکوتِ سرّ تو مُنکشف}}
{{ب|همه گفته‌اند و نگفته شد ، ز کتابِ فضل تو یک الف|ز بیانِ وصف تو هر کسی ، رقم گمان زده مختلف}}
{{ب|فصحای دهر به عجز خود ، ز ادایِ وصف تو معترف|بُلغای عصر به نطقِ خود ، شده‌اند لالِ تو یا علی}}
{{ب|تویی آن که در همه آیتی، نگری به چشم خدای بین|شده از وجودِ مقدّست ، همه سرّ کَنزِ خفا مبین}}
{{ب|تویی آن که از کُشِفَ الغطا ، نشود ترا زیاده یقین|ز چه رو دَم از أنا ربکّم نزنی ، بزن بدلیل این}}
{{ب|که به نورِ حق شده منتهی ، شرفِ کمال تو یا علی|تو همان درخت حقیقتی ، که در این حدیقه‌ی دنیوی}}
{{ب|أنا ربّکم تو زنی و بس ، به لسان تازی و پهلوی|ز بروق نورِ تو مُشتعل ، شده نارِ نخله‌ی موسوی}}
{{ب|ز تو در لسانِ موحّدین ، بُوَد این ترانه‌ی معنوی|که انا الحق است به حقِ حق ، ثمرِ نهالِ تو یا علی}}
{{ب|تویی آن تجلّیّ ذوالمنن ، که فروغ عالم و آدمی|هله ‌ای مشیّتِ ذاتِ حق ، که به ذات خویش مُسلّمی}}
{{ب|ز بروز جلوه ما‌خلق ، به مقام و رتبه مقدّمی|به جلالِ خویش مُجلّلی ، ز نوالِ خویش مُنعّمی}}
{{ب|همه گنج ذاتِ مقدّست ، شده مُلک و مالِ تو یا علی|تو چه بنده‌ای که خدائیت ، ز خداست منصب و مرتبت}}
{{ب|احدی نیافت ز اولیا ، چو تو این شرافت و منزلت|رسدت ز مایه‌ی بندگی ، که رسی به پایه‌ی سلطنت}}
{{ب|همه خاندانِ تو در صفت، چو توأند مشرقِ معرفت|شده ختم دوره‌ی عِلم و دین ، به کمالِ آل تو یا علی}}
{{ب|تو همان مَلیکِ مُهیمنی ، که بهشت و جنّت و نه فلک|پیِ جستجوی تو سالکان ، به طریقت آمد یک به یک}}
{{ب|شده ذکرِ نام مقدّست ، همه وِردِ اَلسنه‌ی مَلَک|به خدا که احمدِ مصطفی ، به فلک قدم نزد از سَمَک}}
{{ب|مگر آنکه داشت در این سفر طلبِ وصالِ تو یا علی|تویی آن¬که تکیه‌یِ سلطنت ، زده‌ای به تخت مؤبّدی}}
{{ب|ز شکوه شأن تو بر مَلا ، جَلَواتِ عِزِّ ممجّدی|به فرازِ فرقِ مبارکت ، شده نصب تاج مُخلّدی}}
{{ب|متصرّف آمده در یَدَت ، ملکوتِ دولتِ سرمدی|تو نه آن شهی که ز سلطنت ، بود اعتزالِ تو یا علی}}
{{ب|به می خُمِ تو سِرشته شد ، گِل کاس جانِ سبوکشان|به پیاله‌ی دلِ عارفان ، شده ترکِ چشمِ تو می‌فشان}}
{{ب|ز رَحیقِ جام تو سرگران، سِر سرخوشان،دل بیهُشان|نه منم ز باده‌ی عشق تو ، هله مست و بی‌دل و بی‌نشان}}
{{ب|همه کس چشیده به قدرِ خود ، ز میِ زُلالِ تو یا علی|منم آن مجرد زنده دل که دم از ولای تو می زنم}}
{{ب|ره کوه و دشت گرفته ام قدم از برای تو میزنم|به همین نفس که تو دادیم نفس از ثنای تو می زنم}}
{{ب|شب و روز حلقه التجا بدر سرای تو میزنم|نروم اگر بکشی مرا ز صف نعال تو یا علی}}
{{ب|تویی آن¬که سِدره‌ی مُنتهی ، بُودَت بلندیِ آشیان|به مکان نیائی و جلوه‌ات ، به مکان ز مشرقِ لا‌مکان}}
{{ب|رسد استغاثه‌ی قدسیان ، به درت ز لانه‌ی بی‌نشان|چو به اوج خویش رسیده‌ای ‌، ‌ز عِلوّ قدر و سُموشّان}}
{{ب|همه هفت کرسی و نُه طبق ، شده پایمال تو یا علی|نه همین بس است که گویمت ، به وجودِ جود مکرّمی}}
{{ب|تو مُنزّهی ز ثنای من ، که در اوجِ قُدس قدم نَهی|نه همین بس است که خوانم اَت ، به ظهورِ فیض مقدّمی}}
{{ب|به کمال خویش معرّفی ، به جلالِ خویش مُسلّمی|نه مراست قدرت آنکه دم ، زنم از جلال تو یا علی}}
{{ب|تویی آن که میم مشیّتت ، زده نقشِ صورتِ کاف و نون|به کتابِ عِلم تو مُندرج ، بُوَد آن چه کان و ما‌یکون}}
{{ب|فلک و زمین به اراده‌ات ، شده بی‌ سکون شده با سکون|تویی آن مُصوّرِ ما‌خَلَق ، که من الظّواهر و البطون}}
{{ب|بُوَد این عوالم کُن فکان، اثرِ فعال تو یا علی|تویی آن که ذات کسی قرین ، نشده است با احدیتّت}}
{{ب|نرسیده فردی و جوهری ، به مقام مُنفردیتت|تویی آن که بر احدیّتت ، شده مُستند صمدیّت}}
{{ب|نشناخت غیر تو هیچ‌کس ، ازّلیتت ابدّیتت|تو چه مبدأ‌یی که خبر نشد ، کسی از مآلِ تو یا علی}}
{{ب|تو که از علایق جان و تن ، به کمالِ قُدس مُجرّدی|تو که فانی از خود و مُتّصف ، به صفاتِ ذاتِ محمّدی}}
{{ب|تو که بر سرائرِ معرفت ، به جمالِ اُنس مُخلّدی|به شؤنِ فانیِ این جهان ، نه مُعطّلی نه مقیّدی}}
{{ب|بود این ریاست دنیوی ، غم و ابتهالِ تو یا علی|تو همان تجلّیِ ایزدی ، که فراز عرشی و لا مکان}}
{{ب|خبری ز گردش چشم تو ، حرکات گردش آسمان|دهد آن فؤاد و لسان تو ، ز فروغ لوح و قلم نشان}}
{{ب|تو که ردّ شمس کُنی عیان ، به یکی اشاره‌ی ابروان|دو مُسخّر آمده مِهر و مَه ، هله بر هلالِ تو یا علی}}
{{ب|هله‌ای موحّدِ ذاتِ حق، که به ذات ، معنی وحدتی|به تو گشت خِلقتِ کُن فکان ، که ظهورِ نورِ مشیّتی}}
{{ب|هله ای ظهورِ صفاتِ حق، که جهان فیضی و رحمتی|چو تو در مداینِ علمِ حق ، ز شرف مدینه‌ی حکمتی}}
{{ب|سَیَلانِ رحمت حق بُوَد ، همه از جِبال تو یا علی|بنگر [فؤاد] شکسته را ، به دَرَت نشسته به التجا}}
{{ب|اگرش بِرانی از آستان ، کُند آشیان به کدام جا|به سخا و بذل تواش طمع ، به عطا و فضلِ تواش رجا}}
{{ب|ز پناهِ ظلِّ وسیع تو ، هم اگر رود برود کجا|که محیط کون و مکان بُوَد فلکِ ظلالِ تو یا علی}}
{{پایان شعر}}