نمایش مبدأ برای چه اعجازی‌ست در چشمش که نازل کرده باران را

{{سرصفحه
 | مطلع=چه اعجازی‌ست در چشمش که نازل کرده باران را
 | نام شعر=
 | شاعر = محمدمهدی خانمحمدی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 | قالب = غزل
 | وزن = مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
 | موضوع =رسول خدا(ص) 
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}

{{ب|چه اعجازی‌ست در چشمش که نازل کرده باران را|گلستان می‌کند لبخند‌های او بیابان را}}
{{ب|بزرگان از همان اول به پایش سجده می‌کردند|مدائن از سرِ تعظیم ویران کرد ایوان را}}
{{ب|میان شانه‌هایش می‌درخشد قرص خورشیدی|که روزی در تجارت‌ها بحیرا دیده بود آن را}}
{{ب|عذاب دوری از کویش، خیال دیدن رویش|پریشان می‌کند نزدیک سیصد سال، سلمان را}}
{{ب|نیازی نیست هنگام فتوحاتش به شمشیری|فقط کافی‌ست طولانی کند تحریر قرآن را}}
{{ب|به غیر از دوستی با اهل‌ بیت اجری نمی‌خواهد|نمک از سفره‌اش برداشتی، مشکن نمکدان را}}
{{ب|ولی چندی‌ست زهرا روز و شب از گریه بی‌تاب است|علی این روزها باید بسازد بیت‌الاحزان را}}
{{ب|علی، شب با چراغی خانه‌ها‌ی شهر را می‌گشت|ملول از دیو و دد‌ها آرزو می‌کرد انسان را}}
{{ب|نَفَس در سینه‌ام تنگ است، از این ماجرا بگذر|مجالی تا فدای نَفسِ پیغمبر کنم جان را}}
{{ب|همین کافی‌ست مقبول تو باشد بیتی از شعرم|که لبخند تو زیبا می‌کند اشعار حَسّان را}}
{{پایان شعر}}