نمایش مبدأ برای چون جمله را یزید به بزم شراب خواست

{{سرصفحه
 | مطلع=چون جمله را یزید به بزم شراب خواست
 | نام شعر=
 | شاعر = محزون گیلانی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 | قالب = رباعی
 | وزن =مفاعیلن مفاعیلن فعولن 
 | موضوع = مصیبت مجلس یزید در شام
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}

{{ب|چون جمله را یزید به بزم شراب خواست|ساغر گرفت و از دل زینب، کباب خواست}}
{{ب|پیمانه کرد خالی و از کاسه‌های چشم|زآن تشنگانِ بی‌کس و مظلوم، آب خواست}}
{{ب|از فعل زشت خویش، از آن دسته‌های گل|هم دود آه کرد طلب، هم گلاب خواست}}
{{ب|در حیرتم چگونه، از آن داغ‌دیدگان|اندر سؤال خویش، مکرّر، جواب خواست}}
{{ب|لیلا کجا و مجلس نامحرمان کجا؟|مِضمار و چنگ و نای، حضور رباب خواست}}
{{ب|فریاد از دمی که نکرد از خدا حیا|چوب جفا ز روی غضب با شتاب خواست}}
{{ب|لعلی که بوسه دادی‌اش از مهر، مصطفی|آزرده کرد و شاهد خود، شیخ و شاب خواست}}
{{ب|دُرد شراب و طشت زر و رأس شاه دین|از بس که ناله از دل عُلیا جناب خواست}}
{{ب|کلثوم چاک کرد، گریبان صبر را|پس دفع ظلم، از پدرش بو‌تراب خواست}}
{{ب|کای «شحْنهُ النَّجف»! نظری سوی بی‌کسان|بنْگر یزید، خانه‌ی ایمان، خراب خواست}}
{{ب|آزادگان، مقیّد و مغلول، عابدین|اطفال را، به گردن و بازو، طناب خواست}}
{{ب|«محزون»، به ماست، چشم امیدش به روز حشر|ما را شفیع، بهر خود، اندر عذاب خواست}}
{{پایان شعر}}