مدرس اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←معرفی) برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''مدرس اصفهانی''' متخلص به یحیی از [[شاعران آیینی]] معاصر | '''مدرس اصفهانی''' متخلص به یحیی از [[شاعران آیینی]] معاصر ایران است. در دیوان وی شش هزار [[بیت شعر]] موجود است. | ||
== معرفی == | == معرفی == | ||
«میرزا یحیی مدرس اصفهانی بیدآبادی» فرزند محمداسماعیل در سال ۱۲۵۴ق در [[کربلا]] متولّد شد. علوم مقدماتی را در عراق آموخت. در نوجوانی برای تکمیل تحصیلات خود همراه پدر به اصفهان رفت. پس از تکمیل تحصیل به تدریس در ادبیات، [[فقه]]، [[اصول]]، [[کلام]]، [[منطق]]، [[معانى]] و [[بیان]] اشتغال یافت. او منزوی بوده است. سر انجام او در سال ۱۳۴۹ ق در ۹۵ سالگی از دنیا رفت و بدنش را در [[تخت فولاد]] در تکیه‌ى [[میرزا رفیعاء نایینى]] به خاک سپردند. او در علوم غریبه و فلکیات متخصص و متبحر بود و نیز درباره [[اهل بیت(ع)]] شعر می‌سرود. دیوان اشعار او شامل [[مناجات]]، [[ستایش]] حضرت [[رسول الله(ص)]] و مراثی [[اهل بیت(ع)]] به خصوص مصایب [[امام حسین(ع)]] در قریب ۶ هزار است. مراثی او در قالب [[قصیده]]، [[ترکیب‌بند]]، [[ترجیع بند]] و [[مسمط]] سروده شده‌است. در شعر [[تخلّص]] «یحیى» را برگزیده است. شعر زیر یکی از اشعار او درباره امام حسین (ع) است: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|ای مبتلای غم که جهان مبتلای توست|پیر و جوان شکسته دل اندر عزاری توست}} | {{ب|ای مبتلای غم که جهان مبتلای توست|پیر و جوان شکسته دل اندر عزاری توست}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
او شعر دیگری در موضوع [[ | او شعر دیگری در موضوع [[غدیرخم]] در منقبت [[امیرالمومنین(ع)]] دارد: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|ی سهیل رخشان ،زهره درخشان|بارخ چو خورشید،ابروی هلالی}} | {{ب|ی سهیل رخشان ،زهره درخشان|بارخ چو خورشید،ابروی هلالی}} | ||
نسخهٔ ۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۵
| عالم دینی | |
| اطلاعات | |
|---|---|
| زمینه فعالیت | شعر آیینی |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | کربلا اصفهان |
| پیشه | تدریس علوم دینی |
| سبک نوشتاری | قصیده نوحه |
| تخلص | یحیی |
مدرس اصفهانی متخلص به یحیی از شاعران آیینی معاصر ایران است. در دیوان وی شش هزار بیت شعر موجود است.
معرفی
«میرزا یحیی مدرس اصفهانی بیدآبادی» فرزند محمداسماعیل در سال ۱۲۵۴ق در کربلا متولّد شد. علوم مقدماتی را در عراق آموخت. در نوجوانی برای تکمیل تحصیلات خود همراه پدر به اصفهان رفت. پس از تکمیل تحصیل به تدریس در ادبیات، فقه، اصول، کلام، منطق، معانى و بیان اشتغال یافت. او منزوی بوده است. سر انجام او در سال ۱۳۴۹ ق در ۹۵ سالگی از دنیا رفت و بدنش را در تخت فولاد در تکیه‌ى میرزا رفیعاء نایینى به خاک سپردند. او در علوم غریبه و فلکیات متخصص و متبحر بود و نیز درباره اهل بیت(ع) شعر می‌سرود. دیوان اشعار او شامل مناجات، ستایش حضرت رسول الله(ص) و مراثی اهل بیت(ع) به خصوص مصایب امام حسین(ع) در قریب ۶ هزار است. مراثی او در قالب قصیده، ترکیب‌بند، ترجیع بند و مسمط سروده شده‌است. در شعر تخلّص «یحیى» را برگزیده است. شعر زیر یکی از اشعار او درباره امام حسین (ع) است:
| ای مبتلای غم که جهان مبتلای توست | پیر و جوان شکسته دل اندر عزاری توست |
او شعر دیگری در موضوع غدیرخم در منقبت امیرالمومنین(ع) دارد:
| ی سهیل رخشان ،زهره درخشان | بارخ چو خورشید،ابروی هلالی |