مدرس اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۲: خط ۵۲:
«میرزا یحیی مدرس اصفهانی بیدآبادی» فرزند محمداسماعیل در سال ۱۲۵۴ق در [[کربلا]] متولّد شد. علوم مقدماتی را در عراق آموخت. در نوجوانی برای تکمیل تحصیلات خود همراه پدر به اصفهان رفت. پس از تکمیل تحصیل به تدریس در ادبیات، [[فقه]]، [[اصول]]، [[کلام]]، [[منطق]]، [[معانى]] و [[بیان]] اشتغال یافت. او منزوی بوده است. سر انجام او در سال ۱۳۴۹ ق در ۹۵ سالگی از دنیا رفت و بدنش را در [[تخت ‌فولاد]] در تکیه‌ى [[میرزا رفیعاء نایینى]] به خاک سپردند. او در علوم غریبه و فلکیات متخصص و متبحر بود و نیز درباره [[اهل بیت(ع)]] شعر می‌سرود. دیوان اشعار او شامل [[مناجات]]، [[ستایش]] حضرت [[رسول الله(ص)]]  و مراثی [[اهل بیت(ع)]] به خصوص مصایب [[امام حسین(ع)]] در قریب ۶ هزار است. مراثی او در قالب [[قصیده]]، [[ترکیب‌بند]]، [[ترجیع بند]] و [[مسمط]] سروده شده‌است. در شعر [[تخلّص]] «یحیى» را برگزیده است. شعر زیر یکی از  اشعار او درباره امام حسین (ع) است:
«میرزا یحیی مدرس اصفهانی بیدآبادی» فرزند محمداسماعیل در سال ۱۲۵۴ق در [[کربلا]] متولّد شد. علوم مقدماتی را در عراق آموخت. در نوجوانی برای تکمیل تحصیلات خود همراه پدر به اصفهان رفت. پس از تکمیل تحصیل به تدریس در ادبیات، [[فقه]]، [[اصول]]، [[کلام]]، [[منطق]]، [[معانى]] و [[بیان]] اشتغال یافت. او منزوی بوده است. سر انجام او در سال ۱۳۴۹ ق در ۹۵ سالگی از دنیا رفت و بدنش را در [[تخت ‌فولاد]] در تکیه‌ى [[میرزا رفیعاء نایینى]] به خاک سپردند. او در علوم غریبه و فلکیات متخصص و متبحر بود و نیز درباره [[اهل بیت(ع)]] شعر می‌سرود. دیوان اشعار او شامل [[مناجات]]، [[ستایش]] حضرت [[رسول الله(ص)]]  و مراثی [[اهل بیت(ع)]] به خصوص مصایب [[امام حسین(ع)]] در قریب ۶ هزار است. مراثی او در قالب [[قصیده]]، [[ترکیب‌بند]]، [[ترجیع بند]] و [[مسمط]] سروده شده‌است. در شعر [[تخلّص]] «یحیى» را برگزیده است. شعر زیر یکی از  اشعار او درباره امام حسین (ع) است:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای مبتلای غم که جهان مبتلای توست|پیر و جوان شکسته دل اندر عزاری توست}}
{{ب|ای مبتلای غم که جهان مبتلای توست|پیر و جوان شکسته دل اندر عزای توست}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
او شعر دیگری در موضوع [[غدیرخم]] در منقبت [[امیرالمومنین(ع)]] دارد:
او شعر دیگری در موضوع [[غدیرخم]] در منقبت [[امیرالمومنین(ع)]] دارد:

نسخهٔ ‏۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۶

مدرس اصفهانی
عالم دینی
اطلاعات
زمینه فعالیتشعر آیینی
ملیتایرانی
محل زندگیکربلا اصفهان
پیشهتدریس علوم دینی
سبک نوشتاریقصیده نوحه
تخلصیحیی


مدرس اصفهانی متخلص به یحیی از شاعران آیینی معاصر ایران است. در دیوان وی شش هزار بیت شعر موجود است.

معرفی

«میرزا یحیی مدرس اصفهانی بیدآبادی» فرزند محمداسماعیل در سال ۱۲۵۴ق در کربلا متولّد شد. علوم مقدماتی را در عراق آموخت. در نوجوانی برای تکمیل تحصیلات خود همراه پدر به اصفهان رفت. پس از تکمیل تحصیل به تدریس در ادبیات، فقه، اصول، کلام، منطق، معانى و بیان اشتغال یافت. او منزوی بوده است. سر انجام او در سال ۱۳۴۹ ق در ۹۵ سالگی از دنیا رفت و بدنش را در تخت ‌فولاد در تکیه‌ى میرزا رفیعاء نایینى به خاک سپردند. او در علوم غریبه و فلکیات متخصص و متبحر بود و نیز درباره اهل بیت(ع) شعر می‌سرود. دیوان اشعار او شامل مناجات، ستایش حضرت رسول الله(ص) و مراثی اهل بیت(ع) به خصوص مصایب امام حسین(ع) در قریب ۶ هزار است. مراثی او در قالب قصیده، ترکیب‌بند، ترجیع بند و مسمط سروده شده‌است. در شعر تخلّص «یحیى» را برگزیده است. شعر زیر یکی از اشعار او درباره امام حسین (ع) است:

ای مبتلای غم که جهان مبتلای توستپیر و جوان شکسته دل اندر عزای توست

او شعر دیگری در موضوع غدیرخم در منقبت امیرالمومنین(ع) دارد:

ی سهیل رخشان ،زهره درخشانبارخ چو خورشید،ابروی هلالی

پانویس

منابع