شاعر آیینی:سید محمد شیرازی (رضوانی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (E Amini صفحهٔ فصیح‌الزمان شیرازی را به سید محمد شیرازی (رضوانی) منتقل کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۵۴

سیدمحمد شیرازی
اطلاعات شاعر
نام شاعرسیدمحمد شیرازی
لقبسلطان الواعظین
مشهورفصیح الزمان شیرازی
تخلصرضوانی
محل تولدفسا
تاریخ تولد۱۲۴۰ش
محل زندگیتهران
آرامگاهابن بابویه


سید محمد شیرازی (۱۲۴۰ - ۱۳۲۴ش) ملقب به فصیح‌الزمان و متخلص به رضوانی از شاعران اواخر دوره قاجار و بعد از آن بود. ناصر الدین شاه به او «فصیح الزمان» و مظفرالدین شاه «سلطان الواعظین» لقب داده است.

معرفی

سیدمحمد شیرازی متخلص به «رضوانی» سال ۱۲۴۰ در شهر فسا متولد شد. پس از تحصیل علوم حوزوی در اصفهان و قم، به تهران مهاجرت کرد و به وعظ و خطابه پرداخت. فصیح‌الزمان سال‌هایی متمادی در تهران منبر می‌رفت که با استقبال عوام و خواص روبرو شد. خِبرگی او در سخنوری سبب شد به دربار ناصرالدین شاه راه پیدا کرده و از او لقب «فصیح‌الزمان» را دریافت کند. مظفرالدین شاه نیز به او لقب «سلطان‌الواعظین» را داد. وی در سال ۱۳۲۴ در تهران درگذشت و در آرامستان ابن‌بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.

شعر

اشعار معروف

از وی دیوان اشعاری به جا مانده است. غزل شعر معروف فصیح الزمان با موضوع انتظار:

همه هست آرزویم که ببینم از تو روییچه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

پانویس

منابع