برون در بنه این‌جا هوای دنیا را: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ جعبه اطلاعات شعر | {{جعبه اطلاعات شعر | ||
| عنوان | | عنوان = برون در بنه این‌جا هوای دنیا را | ||
| تصویر = | |||
| تصویر | | توضیح تصویر = | ||
| | | نام شعر = نخل طوبا | ||
| نام شاعر = صاعداصقهانی | |||
| نام شعر | | قالب = غزل | ||
| وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | |||
| شاعر | | موضوع = امام جواد(ع) | ||
| قالب | | مناسبت = ولادت امام جواد(ع) | ||
| | | زمان سرایش = | ||
| موضوع | | زبان = فارسی | ||
| مناسبت | | تعداد ابیات = ۹بیت | ||
| منبع = | |||
| زمان سرایش | |||
| | |||
| تعداد ابیات =۹بیت | |||
| منبع | |||
}} | }} | ||
'''برون در بنه این‌جا هوای دنیا را''' از سروده‌های [[صاعد اصفهانی]] در مدح امام جواد (ع) است. | |||
{{اصلی|صاعد اصفهانی}} | |||
'''برون در بنه این‌جا هوای دنیا را''' از سروده‌های [[صاعد اصفهانی]] در مدح امام جواد(ع) است. | |||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
«برون در بنه این‌جا هوای دنیا را» را محمدعلی صاعد اصفهانی در [[قالب غزل]] در ۹ [[بیت]] سروده است. این شعر در گونه ولادت و منقبت [[امام جواد (ع)]] و مناسبت آن با ولادت حضرت است. | «برون در بنه این‌جا هوای دنیا را» را محمدعلی صاعد اصفهانی در [[قالب غزل]] در ۹ [[بیت]] سروده است. این شعر در گونه ولادت و منقبت [[امام جواد(ع)]] و مناسبت آن با ولادت حضرت است. | ||
این غزل شعر در [[وزن]] مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن است. | این غزل شعر در [[وزن]] مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن است. | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۰
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | نخل طوبا |
| نام شاعر | صاعداصقهانی |
| قالب | غزل |
| وزن | مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن |
| موضوع | امام جواد(ع) |
| مناسبت | ولادت امام جواد(ع) |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۹بیت |
مقالهٔ اصلی: صاعد اصفهانی
برون در بنه این‌جا هوای دنیا را از سروده‌های صاعد اصفهانی در مدح امام جواد(ع) است.
معرفی
«برون در بنه این‌جا هوای دنیا را» را محمدعلی صاعد اصفهانی در قالب غزل در ۹ بیت سروده است. این شعر در گونه ولادت و منقبت امام جواد(ع) و مناسبت آن با ولادت حضرت است. این غزل شعر در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن است.
متن شعر
| برون در بنه این‌جا هوای دنیا را | درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را | |
| بگیر ساغر پُر از میِ ولایت را | گذار بر دگران خوان «منّ و سلوی» را | |
| به زیر سایۀ نخلی نشین که پرتو آن | به زیر سایه گرفته‌ست نخل طوبا را | |
| درآ به وادی ایمن که نخل طور این‌جاست | بیار دیدۀ پاک و نگر تجلّا را | |
| بیا در آینۀ طلعتِ امام جواد | ببین هرآینه انوار حق‌تعالی را | |
| بخواه هر چه که خواهی مراد خود ز جواد | بخواه حاجت و بشنو ندای بُشری را | |
| شفیع ساز به درگاه حق، امام نُهُم | جواد، نوگُلِ باغ علیِ موسی را | |
| «تقی» که دوخته خیاط لم‌یزل از لطف | به قد سرو رسایش لباس تقوا را | |
| به غیر نخلِ امامت به بوستانِ وجود | نیاورد بَرِ آرامش و تسلّا را |
همچنین ببینید
پانویس
کتاب چشمه جود