زره پوشیده از قنداقه بی‌شمشیر می‌آید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (E Amini صفحهٔ زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید را به زره پوشیده از قنداقه بی‌شمشیر می‌آید منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شعر | {{جعبه اطلاعات شعر | ||
| عنوان = | | عنوان = زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام شعر =زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید | | نام شعر =زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید | ||
| نام شاعر = | | نام شاعر = علی فردوسی | ||
| قالب = [[غزل]] | | قالب = [[غزل]] | ||
| وزن =مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | | وزن =مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | ||
| موضوع = [[علی اصغر(ع)]] | | موضوع = [[علی اصغر(ع)]] | ||
| مناسبت = | | مناسبت = | ||
| زمان سرایش = | | زمان سرایش = معاصر | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| تعداد ابیات =۶ بیت | | تعداد ابیات =۶ بیت | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
«زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید» را علی فردوسی درباره [[حضرت علی اصغر (ع)]] در شش [[بیت]] سروده است. این شعر در قالب [[غزل]] و در گونه [[مرثیه]] با [[وزن]] مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است. | «زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید» را علی فردوسی درباره [[حضرت علی اصغر(ع)]] در شش [[بیت]] سروده است. این شعر در قالب [[غزل]] و در گونه حماسی [[مرثیه]] با [[وزن]] مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۲
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید |
| نام شاعر | علی فردوسی |
| قالب | غزل |
| وزن | مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن |
| موضوع | علی اصغر(ع) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۶ بیت |
| منبع | دق الباب |
زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید اثر شعری علی فردوسی از شاعران آیینی ایران است.
معرفی
«زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید» را علی فردوسی درباره حضرت علی اصغر(ع) در شش بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه حماسی مرثیه با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است.
متن شعر
| زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید | شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید | |
| به روی دست بابا آسمان‌ها را نشان كرده | چقدر آبی به این چشمان بی‌تقصیر می‌آید! | |
| زبانش كودكانه‌ست و نمی‌فهمم چه می‌گوید | ولی می‌خوانم از چشمش كه با تكبیر می‌آید | |
| به چیزی لب نزد جز آه، از لطف ستم اما | نمی‌دانم چرا از دست دنیا سیر می‌آید! | |
| جهانی را شفاعت می‌كند با قطرهٔ اشكی | كه از چشمش تو گویی آیهٔ تطهیر می‌آید | |
| بخواب ای كودكم، لالا... كه سیرابت كند دشمن | بخواب ای كودكم، لالا... كه دارد تیر می‌آید |
پانویس
دق الباب