شاعر آیینی:سیدمحمد رستگار: تفاوت میان نسخه‌ها
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۶
| شاعر آیینی | |
| پرونده:اندازه تصویر = | |
| اطلاعات | |
|---|---|
| زمینه فعالیت | شعر آیینی |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | مشهد |
| سبک نوشتاری | شعرآیینی |
| دیوان اشعار | «این حسین کیست؟»، «گریۀ گل»، «همسایۀ آفتاب» و «ودیعۀ مدینه» |
| تخلص | رستگار |
سیدمحمد رستگار از شاعران آئینی مشهد و تخلص شعری اش «رستگار» است. غزل شعری معروف درباره مصیبت حضرت زهرا (س) سروده است.
معرفی
سیدمحمد رستگار سال ۱۳۳۲ در مشهد چشم به جهان گشود. وی از نوجوانی با پدرش در مجالس اهل‌بیت (ع) حضور پیدا کرد و به سرودن شعر روی آورد. رستگار تحصیلاتش را تا دیپلم ادبی ادامه داد و اکنون بازنشستۀ سپاه پاسداران است. او به کارهای تحقیقی و پژوهشی مشغول است. در شعر خود را وامدار غلامرضا آذر حقیقی (آذر)، محمد کاظم قاسم‌زاده (محرم) و احمد کمال‌پور (کمال) می‌داند. از آثار او می‌توان به «این حسین کیست؟»، «گریۀ گل»، «همسایۀ آفتاب» و «ودیعۀ مدینه» اشاره کرد. تخلص شعری او «رستگار» است. تخصص شعری او در قالب رباعی است. اثر شعری معروف او که توسط مداحان در ایام شهادت حضرت زهرا (س) مورد استفاده قرار می‌گیرد:
| گل بر من و جوانی من گریه می‌کند | بلبل به همزبانی من گریه می‌کند |
دو بیتی وی درباره ام کلثوم (س):
| با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است | راهی که حسین کرده معلوم این است | |
| از دوست هرآنچه می‌رسد زیبایی‌ست | ای شیعه پیام ام کلثوم این است |