شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر =ای پدر برخیز | نام شاعر =رضا حاج‌حسینی | قالب =غزل | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | موضوع =حضرت سکینه(س) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی |...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۶
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | ای پدر برخیز |
| نام شاعر | رضا حاج‌حسینی |
| قالب | غزل |
| وزن | مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن |
| موضوع | حضرت سکینه(س) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز را شاعر آیینی رضا حاج‌حسینی درباره حضرت سکینه(س) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در هفت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن می‌باشد.
متن شعر
| شفق نشسته در آغوشت ای سحر برخیز | ستاره می‌رود از هوش، یک نظر برخیز | |
| کبوتری که به شوق تو بال در خون زد | به بام عشق تو گسترده بال و پر برخیز | |
| چو من به حسرت یک چشم بوسه بر قدمت | نشسته در ره تو خاک رهگذر برخیز | |
| رسیده زائر دل‌خسته‌ای ز غربت راه | که مانده از سفری سرخ دربه در، برخیز | |
| شبانه‌های شب شام را دلم طی کرد | به هُرم چلّه نشستم در این سفر برخیز | |
| کنون که خون دلم سرخ همچو لالهٔ دشت | به چهره می‌چکد از چشم‌های تر برخیز | |
| به یک اشاره بگویم: قسم به حرمت عشق | سکینه آمده از راه، ای پدر برخیز |