السلام ای ساکن محنت سرای کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
'''السلام ای ساکن محنت سرای کربلا ''' را '''[[فضولی بغدادی]]''' درباره '''[[امام حسین(ع)]]''' سروده است. | '''السلام ای ساکن محنت سرای کربلا ''' را '''[[فضولی بغدادی]]''' درباره '''[[امام حسین(ع)]]''' سروده است. این شعر '''[[قصیده]]''' در گونه '''مرثیه''' در '''بیست و سه بیت''' سروده شده است. فضولی بغدادی شعر «السلام ای ساکن محنت سرای کربلا» را در وصف عاشوراییان و سوگ آنان سروده است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۵۳: | خط ۴۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | |||
[[رده:شعر | |||
نسخهٔ ۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۳
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | محنت سرای کربلا |
| نام شاعر | فضولی بغدادی |
| قالب | قصیده |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| مناسبت | مرثیه |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۲۳بیت |
السلام ای ساکن محنت سرای کربلا را فضولی بغدادی درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر قصیده در گونه مرثیه در بیست و سه بیت سروده شده است. فضولی بغدادی شعر «السلام ای ساکن محنت سرای کربلا» را در وصف عاشوراییان و سوگ آنان سروده است.
متن شعر
| السلام ای ساکن محنت سرای کربلا | السلام ای مستمند و مبتلای کربلا | |
| السلام ای هربلای کربلا را کرده صبر | السلام ای مبتلای هر بلای کربلا | |
| السلام ای بر تو خار کربلا تیغ جفا | السلام ای کشته تیغ جفای کربلا | |
| السلام ای متصل با آب چشم و آه دل | السلام ای خسته آب و هوای کربلا | |
| السلام ای غنچه نشگفته گلزار غم | مانده از غم تنگدل در تنگنای کربلا | |
| السلام ای کرده جا در کربلا وز فیض خود | در دل اهل محبت کرده جای کربلا | |
| السلام ای رشک برده زندهای هر دیار | در جوار مرقدت بر مردهای کربلا | |
| یا شهید کربلا کردم بگرد طوف تو | رغبت سیر فضای غم فزای کربلا | |
| یاد اندوه و غمت کردم شد از اندوه و غم | از دل من تنگ تر بر من فضای کربلا | |
| ریخت خون در کربلا از مردم چشم قضا | از ازل این است گویا مقتضای کربلا | |
| هر که اندر کربلا از دیده خون دل نریخت | غالبا آگه نشد از ماجرای کربلا | |
| چرخ خاک کربلا را ساخت از خون تو گل | کرد تدبیر نیاز آن گل برای کربلا | |
| جای آن باشد که گر بویند آید بوی خون | تا بنای دهر باشد از بنای کربلا | |
| سرورا با یاد لبهای بخون آلوده ات | خوردن خونست کارم چون گیای کربلا | |
| اجر من این بس که گر میرم شود سر منزلم | خاک پای جانفزای دلگشای کربلا | |
| کربلا خوان عطای تست گردون دم بدم | می رساند بر همه عالم صلای کربلا | |
| هر که می اید بقدر سعی و استعداد خود | بهره می گیرد از بحر عطای کربلا | |
| نیست سبحه این که بر دستست ما را بلکه هست | دانه چندی ز در بی بهای کربلا | |
| یا شهید کربلا از من عنایت کم مکن | چون تو شاه کربلایی من گدای کربلا | |
| در دلم دردیست استیلای بیم معصیت | شربتی می خواهم از دارالشفای کربلا | |
| روزگاری شد که مأوای فضولی کربلاست | نیست او را میل مأوایی ورای کربلا | |
| هست امیدم که هرگز برنگردد تا ابد | روی ما از کعبه حاجت روای کربلا | |
| هم چو سعی مروه لطف حق نبخشد اجرها | سعی ما را در زمین پر صفای کربلا |