تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ جعبه اطلاعات شعر | {{جعبه اطلاعات شعر | ||
| عنوان | | عنوان = تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است | ||
| تصویر = | |||
| تصویر | | توضیح تصویر = | ||
| | | نام شعر =بیمار غیر شربت اشک روان نداشت | ||
| نام شاعر = محمدعلی بهمنی | |||
| نام شعر | | قالب = غزل | ||
| وزن =فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | |||
| شاعر | | موضوع = امام حسین(ع) | ||
| قالب | | مناسبت =شب اول محرم | ||
| | | زمان سرایش = معاصر | ||
| موضوع | | زبان = فارسی | ||
| مناسبت | | تعداد ابیات =۷بیت | ||
| منبع = | |||
| زمان سرایش | |||
| | |||
| تعداد ابیات ۷بیت | |||
| منبع | |||
}} | }} | ||
'''تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است''' از | '''تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است''' از شاعر معاصر ایرانی [[محمدعلی بهمنی]] درباره امام حسین(ع) است. این شعر آیینی در قالب غزل مناسب شب اول محرم الحرام است. بهمنی این شعر هفت بیتی را در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن سروده است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
| خط ۴۶: | خط ۳۰: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
چتر برای چه؟ خیال که خیس نمی‌شود | چتر برای چه؟ خیال که خیس نمی‌شود | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | |||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۴
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | بیمار غیر شربت اشک روان نداشت |
| نام شاعر | محمدعلی بهمنی |
| قالب | غزل |
| وزن | فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| مناسبت | شب اول محرم |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است از شاعر معاصر ایرانی محمدعلی بهمنی درباره امام حسین(ع) است. این شعر آیینی در قالب غزل مناسب شب اول محرم الحرام است. بهمنی این شعر هفت بیتی را در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن سروده است.
متن شعر
| تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است | چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است | |
| نه فقط شاعر این شعر عزا پوشیده‌ست! | واژه‌هایش همه، همرنگ مُحَرّم شده است | |
| ظهر داغی‌ست، عطش‌ریزی روحم گویاست | از سرم سایۀ طوبانفسی کم شده است | |
| «هر که دارد هوسش» نه! عطشش بسم‌الله | راهِ عشق است و به این قاعده مُلزَم شده است | |
| سوگوارانِ شما، مرثیه‌خوانِ خویش‌اند | بی‌سبب نیست که عالم همه ماتم شده است | |
| «من مَلک بودم و فردوس برین» می‌داند | این مَلک شورِ که را داشت که آدم شده است | |
| من نه مَداحم و نه مرثیه‌سازم - امّا | سر فراز آن‌که به توفانِ شما خم شده است |
پانویس
چتر برای چه؟ خیال که خیس نمی‌شود