مردآفرین روزگار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''مردآفرین روزگار''' قصیده‌ای از [[عمان سامانی]] از شاعران شیعه قرن سیزدهم هجری شمسی است. این شعر درباره [[امام حسین(ع)]] سروده شده است. بیت ابتدایی با مطلع «زن مگو مرد آفرین روزگار» آغاز شده است.
{{جعبه اطلاعات شعر
| عنوان = مردآفرین روزگار
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام شعر = مردآفرین روزگار
| نام شاعر = عمان سامانی
| قالب = مثنوی
| وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
| موضوع =
| مناسبت =
| زمان سرایش =
| زبان = فارسی
| تعداد ابیات = ۱۳بیت
| منبع =
}}


== معرفی ==
'''مردآفرین روزگار''' قصیده‌ای از [[عمان سامانی]] از شاعران شیعه قرن سیزدهم هجری شمسی است. بیت ابتدایی با مطلع «زن مگو مرد آفرین روزگار» آغاز شده است. این شعر مرثیه با موضوع وداع امام حسین(ع) با حضرت زینب(س) در روز عاشورا در قالب مثنوی با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن در سیزده بیت سروده شده است.
شعر مرد آفرین روزگار اثر [[عمان سامانی]] (۱۲۵۸-۱۳۲۲ق) ملقب به تاج الشعراء و متخلص به عمان است.این شعر مرثیه با موضوع وداع امام حسین(ع) با [[حضرت زینب(س)]] در روز [[عاشورا]] در قالب [[مثنوی]] با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن است.


== متن شعر ==
== متن شعر ==
خط ۲۰: خط ۳۳:
{{ب|جانِ خواهر! در غمم زاری مکن|با صدا بهرم عزاداری مکن}}
{{ب|جانِ خواهر! در غمم زاری مکن|با صدا بهرم عزاداری مکن}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعرهای عمان سامانی]]
[[رده:شعرهای قصیده درباره امام حسین (ع)]]
[[رده:شعرهای قرن سیزدهم هجری شمسی]]
[[رده:شعرها با موضوع وداع امام حسین (ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۴

مردآفرین روزگار
اطلاعات شعر
نام شعرمردآفرین روزگار
نام شاعرعمان سامانی
قالبمثنوی
وزنفاعلاتن فاعلاتن فاعلن
زبانفارسی
تعداد ابیات۱۳بیت


مردآفرین روزگار قصیده‌ای از عمان سامانی از شاعران شیعه قرن سیزدهم هجری شمسی است. بیت ابتدایی با مطلع «زن مگو مرد آفرین روزگار» آغاز شده است. این شعر مرثیه با موضوع وداع امام حسین(ع) با حضرت زینب(س) در روز عاشورا در قالب مثنوی با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن در سیزده بیت سروده شده است.

متن شعر

خواهرش بر سینه و بر سر زنانرفت تا گیرد برادر را عنان
زن مگو، مردآفرینِ روزگارزن مگو، بِنتُ‌الجَلال، اُختُ‌الوقار
زن مگو، خاکِ درش نقش جبینزن مگو، دست خدا در آستین
سیل اشکش بست بر شه، راه رادود آهش کرد حیران، شاه را
در قفای شاه رفتی هر زمانبانگ «مهلاً مهلاً»اش، بر آسمان
کای سوار سرگران! کم کن شتابجان من لختی سبک‎‌تر زن رکاب
تا ببوسم آن رخِ دل‌جوی توتا ببویم آن شکنج موی تو
پس زِ جان بر خواهر استقبال کردتا رُخش بوسد، الف را دال کرد
هم‌چو جانِ خود، در آغوشش کشیداین‌ سخن، آهسته بر گوشش کشید
کای عنان‌گیرِ من! آیا زینبی؟یا که آه دردمندان در شبی؟
پیش پای شوق، زنجیری مکنراه عشق است این، عنان‌گیری مکن
با تو هستم جان خواهر! هم‌سفر!تو به پا این راه کوبی، من به سر
جانِ خواهر! در غمم زاری مکنبا صدا بهرم عزاداری مکن

پانویس

منابع