لطف حسین ما را تنها نمی گذارد: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی « {{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =لطف حسین ما را تنها نمی گذارد | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = سیدرضا موید | قالب = غزل | وزن =مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۰ بیت |...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۱
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | سیدرضا موید |
قالب | غزل |
وزن | مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن |
موضوع | امام حسین(ع) |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۱۰ بیت |
لطف حسین ما را تنها نمی گذارد شعری آیینی از شاعر آیینی معاصر، سیدرضا موید درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل که در ده بیت سروده شده است. وزن این شعر مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن و در گونه مرثیه است.
متن شعر
لطف حسین ما را تنها نمی گذارد | گر خلق وا گذارد ، او وا نمی گذارد | |
او کشتی نجات و کشتی شکسته ماییم | مولا به کام غرقاب ما را نمی گذارد | |
هل من معین او را باید جواب دادن | شیعه امام خود را تنها نمی گذارد | |
زهرا به دوستانش قول بهشت داده است | بر روی گفته ی خویش او پا نمی گذارد | |
ما و فسرده حالی مولا نمی پسندد | مسکین و دست خالی مولا نمی گذارد | |
از بس گناهکاریم ما مستحق ناریم | باید که سوخت ما را ؛ زهرا نمی گذارد |