لبیک ای پدر که مَنَت یار و یاورم: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان = لبیک ای پدر که مَنَت یار و یاورم | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = ادیبالممالک فراهانی | قالب = غزل | وزن = | موضوع = علی اصغر(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۱۱بیت | منبع = }} '''لبی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شعر | {{جعبه اطلاعات شعر | ||
| عنوان = لبیک ای پدر که | | عنوان = لبیک ای پدر که منت یار و یاورم | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام شعر = | | نام شعر = | ||
| نام شاعر = ادیبالممالک فراهانی | | نام شاعر = ادیبالممالک فراهانی | ||
| قالب = | | قالب = ترکیب بند(بند نهم) | ||
| وزن = | | وزن =مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | ||
| موضوع = علی اصغر(ع) | | موضوع = علی اصغر(ع) | ||
| مناسبت = | | مناسبت = | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
'''لبیک ای پدر که مَنَت یار و یاورم''' را [[ | '''لبیک ای پدر که مَنَت یار و یاورم''' را شاعر قدیمی [[ادیبالممالک فراهانی]] درباره حضرت علی اصغر(ع) در یازده سروده است. این شعر در قالب ترکیب بند (بند نهم) و در گونه مرثیه با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن سروده شده است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
[[رده:شعر با موضوع حضرت علی اصغر(ع)]] | [[رده:شعر با موضوع حضرت علی اصغر(ع)]] | ||
[[رده:شعرهای کهن]] | [[رده:شعرهای کهن]] | ||
[[رده:شعر در قالب ترکیب بند]] |
نسخهٔ ۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۳
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | ادیبالممالک فراهانی |
قالب | ترکیب بند(بند نهم) |
وزن | مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن |
موضوع | علی اصغر(ع) |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۱۱بیت |
لبیک ای پدر که مَنَت یار و یاورم را شاعر قدیمی ادیبالممالک فراهانی درباره حضرت علی اصغر(ع) در یازده سروده است. این شعر در قالب ترکیب بند (بند نهم) و در گونه مرثیه با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن سروده شده است.
متن شعر
لبیک ای پدر که مَنَت یار و یاورم | در یاری تو، نایب عبّاس و اکبرم | |
مدهوش بادهی خم میخانهی غمم | مشتاق دیدن رخ عمّ و برادرم | |
آب ار نمیرسد به لبِ لعلِ نازکم | شیر ار نمانْده در رگ پستان مادرم | |
در آرزوی ناوک تیر سه شعبهام | در حسرت زلال روانبخش کوثرم | |
در شوق آن دقیقه که صیّاد روزگار | با ناوکِ کمانِ قضا بشْکند پرم | |
خواهم به شاخ سدره نَهَم آشیان، فراز | تا بنْگری که عرش خدا را کبوترم | |
هر چند جثّه کوچک و تن، لاغر است لیک | از دولتت، هوای بزرگی است در سرم | |
آن قطرهام که سالک دریای قلزمم | آن ذرّهام که عاشق خورشید انورم | |
با دستهای کوچک خود، جان خسته را | در کف گرفتهام که به پای تو بسْپرم | |
آغوش برگشای و مرا گیر در بغل | تا گوی استباق ز میدان به در برم | |
شاه شهید در طرب از این ترانه شد | او را به بر گرفت و به میدان، روانه شد |