شاه ما شاه است و نامش مرتضاست: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =شاه ما شاه است و نامش مرتضاست | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =مولوی | قالب =غزل | وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | موضوع =امیرالمومنین(ع) | مناسبت = مدح | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۶بیت | منبع =...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
  | نام شعر =
  | نام شعر =
  | نام شاعر =مولوی
  | نام شاعر =مولوی
  | قالب =غزل
  | قالب =قصیده
  | وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
  | وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
  | موضوع =امیرالمومنین(ع)
  | موضوع =امیرالمومنین(ع)
خط ۱۵: خط ۱۵:
}}
}}


'''شاه ما شاه است و نامش مرتضاست''' را شاعر قدیمی [[مولوی]] درباره مدح امیرالمومنین(ع) در قالب غزل در شانزده بیت سروده است. این قصیده در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن است.
'''شاه ما شاه است و نامش مرتضاست''' را شاعر قدیمی [[مولوی]] درباره مدح امیرالمومنین(ع)سروده است. این شعر در قالب قصیده در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن در شانزده بیت سروده شده است.


==متن شعر==
==متن شعر==
خط ۴۵: خط ۴۵:
[[رده:شعر با موضوع امیرالمومنین(ع)]]
[[رده:شعر با موضوع امیرالمومنین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب قصیده]]

نسخهٔ ‏۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۵

شاه ما شاه است و نامش مرتضاست
اطلاعات شعر
نام شاعرمولوی
قالبقصیده
وزنفاعلاتن فاعلاتن فاعلن
موضوعامیرالمومنین(ع)
مناسبتمدح
زبانفارسی
تعداد ابیات۱۶بیت


شاه ما شاه است و نامش مرتضاست را شاعر قدیمی مولوی درباره مدح امیرالمومنین(ع)سروده است. این شعر در قالب قصیده در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن در شانزده بیت سروده شده است.

متن شعر

شاه ما شاه است و نامش مرتضاستدر دو عالم شاه ما شیر خداست
شاه مارا برهمه شاهان شهی استشاه ما بر جمله شاهان پادشاست
غیر او دیگر تو خود شاهی مدانغیر حق بر هرکه می نازی خطاست
شاه ما آن شه که نامش حیدر استبر همه شاهان یقین فرمانرواست
چند گویی تو زشاهان مجازکه بدانی شاه شاهان شاه ماست
شاه شاهان جهان از ما طلبشاه جنّ و انس و شاه اولیاست
گنج حق در سینه ی آن شاه دانباب علمش گر همی خوانم رواست
شاه سلطانان عالم چون علیستیادگار مصطفای با صفاست
مصطفی را غیر او همدم نبوددر حقیقت راز دار مصطفاست
جمله ی شاهان عالم سر به سربر در این شاه ما همچون گداست
دو چراغند و ازیشان یک شعاعنور ایشان کی زیکدیگر جداست
آنکه در قرآن سراسر مدح اوهست خاصه زینتش در هل اتاست
شمس تبریزی تو حق دانسته ایجان ما با مصطفا و مرتضاست
مصطفی و مرتضی هردو یکی استتا نگویی تو زیکدیگر جداست
گرجدا دانی علی از مصطفیدشمن جانت خدای کبریاست
اهل بینش جملگی خود بر حق اندچشمه ی نورش علی مرتضاست


پانویس

منابع