از همه سوی جهان جلوه او می‌بینم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
}}
}}


'''از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینم''' از اشعار توحیدی مناجاتی  [[سید محمدحسین بهجت تبریزی]] متخلص به شهریار است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلنو فضای شعری عرفانی، معنوی در ۹ بیت سروده شده است.
'''از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینم''' از اشعار توحیدی مناجاتی  [[سید محمدحسین بهجت تبریزی]] متخلص به شهریار است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن و فضای شعری عرفانی، معنوی در ۹ بیت سروده شده است.


== متن شعر ==
== متن شعر ==
خط ۳۷: خط ۳۷:
[[رده:اشعار توحیدی]]
[[رده:اشعار توحیدی]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ ‏۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۳

از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینم
اطلاعات شعر
نام شاعرسیدمحمدحسین شهریار
قالبغزل
وزنفعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
موضوععرفانی
زبانفارسی
تعداد ابیات۹بیت


از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینم از اشعار توحیدی مناجاتی سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن و فضای شعری عرفانی، معنوی در ۹ بیت سروده شده است.

متن شعر

از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینمجلوۀ اوست جهان کز همه سو می‌بینم
چشم از او، جلوه از او ما چه حریفیم ای دلچهرۀ اوست که با دیدۀ او می‌بینم
تا که در دیدۀ من کون و مکان آینه گشتهم در آن آینه، آن آینه‌رو می‌بینم
او صفیری که ز خاموشی شب می‌شنوموآن هیاهو، که سحر بر سر کو می‌بینم
چون به نوروز کُند پیرهن از سبزه و گلآن نگارین، همه رنگ و همه بو می‌بینم
تا یکی قطره چشیدم منَش از چشمۀ قافکوه در چشمه و دریا به سبو می‌بینم
در نمازند درختان و گل از باد وزانخَم به سرچشمه و در کار وضو می‌بینم
ذره، خشتی که فراداشته کیهان عظیمباز کیهان به دل ذره فرو می‌بینم
آسمان راز به من گفت و به کس باز نگفتشهریار این‌همه زآن رازِ مگو می‌بینم

پانویس

منابع