شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام شعر = هوای نینوا | | نام شعر = هوای نینوا | ||
| نام شاعر = سیدمحمدحسین بهجت | | نام شاعر = سیدمحمدحسین بهجت تبریزی | ||
| قالب = غزل | | قالب = غزل | ||
| وزن = | | وزن = | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
'''شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین''' اثر شعری [[سیدمحمدحسین بهجت]] درباره امام حسین(ع) است. این شعر در نوزده بیت در قالب غزل و در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن سروده شده است. موضوع شعر «شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین» راجع به خروج کاروان امام حسین(ع) از مکه و حرکت به سمت کربلا می باشد. | '''شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین''' اثر شعری [[سیدمحمدحسین بهجت تبریزی]] متخلص به شهریار درباره امام حسین(ع) است. این شعر در نوزده بیت در قالب غزل و در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن سروده شده است. موضوع شعر «شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین» راجع به خروج کاروان امام حسین(ع) از مکه و حرکت به سمت کربلا می باشد. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
نسخهٔ ۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۶
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | هوای نینوا |
| نام شاعر | سیدمحمدحسین بهجت تبریزی |
| قالب | غزل |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| مناسبت | حرکت امام حسین(ع) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۱۹بیت |
شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین اثر شعری سیدمحمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار درباره امام حسین(ع) است. این شعر در نوزده بیت در قالب غزل و در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن سروده شده است. موضوع شعر «شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین» راجع به خروج کاروان امام حسین(ع) از مکه و حرکت به سمت کربلا می باشد.
متن شعر
| شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین | روی دل با کاروان کربلا دارد حسین | |
| از حریم کعبه جدش به اشکی شست دست | مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین | |
| میبرد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم | بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین | |
| پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست | اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین | |
| بسکه محمل ها رود منزل به منزل با شتاب | کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین | |
| رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند | تا بجائی که کفن از بوریا دارد حسین | |
| بردن اهل حرم دستور بود و سر غیب | ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین | |
| سروران ، پروانگان شمع رخسارش ولی | چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین | |
| سر به تاج زین نهاده راه پیمای عراق | می نمید خود که عهدی با خدا دارد حسین | |
| او وفای عهد را با سر کند سودا ولی | خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین | |
| دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا | با کدامین سر کند مشکل دو تا دارد حسین | |
| سیرت آل علی با سرنوشت کربلاست | هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین | |
| آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند | عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین | |
| دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت | داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین | |
| بعد ازینش صحنه ها و پرده ها اشکست و خون | دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین | |
| ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه ئی | گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین | |
| دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز | با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین | |
| شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا | جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین | |
| اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار | کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین[۱] |
پانویس
منابع
- شهریار، سید محمدحسین، دیوان شهریار، تهران، زرین، ۱۳۸۷ش.
- ↑ شهریار، دیوان شهریار، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۰.