شاعر آیینی:سیدمهدی حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شاعر | نام = سیدمهدی حسینی | تصویر = | توضیح تصویر = | سرشناسی = منتقد شعر | نام شاعر = سیدمهدی حسینی | لقب = حسینی | مشهور = حسینی | فرزندان = | استادان = | شاگردان = | تخلص = | زمینه فعالیت = شعر آیینی | محل تولد = قم | تاریخ تولد...» ایجاد کرد) |
جز (E Amini صفحهٔ سیدمهدی حسینی را به شاعر آیینی:سیدمهدی حسینی منتقل کرد) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر | {{جعبه اطلاعات شاعر | ||
| نام = [[سیدمهدی حسینی]] | | نام = [[سیدمهدی حسینی]] | ||
| تصویر = | | تصویر = حسینی.webp | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| سرشناسی = منتقد شعر | | سرشناسی = منتقد شعر | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
}} | }} | ||
'''سیدمهدی حسینی رکن‌آبادی''' [[شاعر آیینی]] معاصر است. حسینی صاحب آثار «آینۀ بی‌غبار»، «عقیق شکسته»، «آیین شورآفرینی» و «فرهنگ اصطلاحات و کنایات مداحی» است. او در سال های اخیر به | '''سیدمهدی حسینی رکن‌آبادی''' [[شاعر آیینی]] معاصر است. حسینی صاحب آثار «آینۀ بی‌غبار»، «عقیق شکسته»، «آیین شورآفرینی» و «فرهنگ اصطلاحات و کنایات مداحی» است. او در سال های اخیر به منتقد شعر شهرت یافته است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
سیدمهدی حسینی رکن‌آبادی سال ۱۳۴۸ در شهر [[قم]] چشم به جهان گشود. با علاقه‌ای که به شعر داشت، تحصیلات خود را در رشتۀ ادبیات ادامه داد. او شاعری را از سال ۶۴ با [[نوحه‌سرایی]] در [[جبهه]] شروع کرد. بهره بردن از [[محمد علی مجاهدی]] بسیار در رشد و بالندگی او مؤثر بود. حسینی علاوه بر سرایش شعر آیینی در حوزه نقد شعر و ستایشگری هم تخصص دارد. او از سال ۶۹ جلسات نقد خود را آغاز کرده است که تا امروز ادامه دارد. از مهم‌ترین این جلسات می‌توان به انجمن «مشکات» در قم اشاره کرد. تألیفات وی در سه بخش بازنویسی خاطرات [[دفاع مقدس]]، کتب آموزشی برای معلمین ادبیات و کتب مربوط به حوزۀ ادبیات و هنر ولایی خلاصه می‌شود. از آثار و تألیفات او می‌توان به «آینۀ بی‌غبار»، «عقیق شکسته»، «آیین شورآفرینی» و «فرهنگ اصطلاحات و کنایات مداحی» اشاره کرد. شعری از وی در قالب دو بیتی است:{{شعر}} | سیدمهدی حسینی رکن‌آبادی سال ۱۳۴۸ در شهر [[قم]] چشم به جهان گشود. با علاقه‌ای که به شعر داشت، تحصیلات خود را در رشتۀ ادبیات ادامه داد. او شاعری را از سال ۶۴ با [[نوحه‌سرایی]] در [[جبهه]] شروع کرد. بهره بردن از [[محمد علی مجاهدی]] بسیار در رشد و بالندگی او مؤثر بود. حسینی علاوه بر سرایش شعر آیینی در حوزه نقد شعر و ستایشگری هم تخصص دارد. او از سال ۶۹ جلسات نقد خود را آغاز کرده است که تا امروز ادامه دارد. از مهم‌ترین این جلسات می‌توان به انجمن «مشکات» در قم اشاره کرد. تألیفات وی در سه بخش بازنویسی خاطرات [[دفاع مقدس]]، کتب آموزشی برای معلمین ادبیات و کتب مربوط به حوزۀ ادبیات و هنر ولایی خلاصه می‌شود. از آثار و تألیفات او می‌توان به «آینۀ بی‌غبار»، «عقیق شکسته»، «آیین شورآفرینی» و «فرهنگ اصطلاحات و کنایات مداحی» اشاره کرد. شعری از وی در قالب دو بیتی است:{{شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۲
 | |
| اطلاعات شاعر | |
|---|---|
| سرشناسی | منتقد شعر |
| نام شاعر | سیدمهدی حسینی |
| لقب | حسینی |
| مشهور | حسینی |
| زمینه فعالیت | شعر آیینی |
| محل تولد | قم |
| تاریخ تولد | ۱۳۴۸ش |
| محل زندگی | قم |
| کتاب | فرهنگ اصطلاحات و کنایات مداحی |
| نام دیوان | آینۀ بی‌غبار |
| رشته تحصیلی | حوزوی |
| وب‌گاه | کانال فضای مجازی |
سیدمهدی حسینی رکن‌آبادی شاعر آیینی معاصر است. حسینی صاحب آثار «آینۀ بی‌غبار»، «عقیق شکسته»، «آیین شورآفرینی» و «فرهنگ اصطلاحات و کنایات مداحی» است. او در سال های اخیر به منتقد شعر شهرت یافته است.
معرفی
سیدمهدی حسینی رکن‌آبادی سال ۱۳۴۸ در شهر قم چشم به جهان گشود. با علاقه‌ای که به شعر داشت، تحصیلات خود را در رشتۀ ادبیات ادامه داد. او شاعری را از سال ۶۴ با نوحه‌سرایی در جبهه شروع کرد. بهره بردن از محمد علی مجاهدی بسیار در رشد و بالندگی او مؤثر بود. حسینی علاوه بر سرایش شعر آیینی در حوزه نقد شعر و ستایشگری هم تخصص دارد. او از سال ۶۹ جلسات نقد خود را آغاز کرده است که تا امروز ادامه دارد. از مهم‌ترین این جلسات می‌توان به انجمن «مشکات» در قم اشاره کرد. تألیفات وی در سه بخش بازنویسی خاطرات دفاع مقدس، کتب آموزشی برای معلمین ادبیات و کتب مربوط به حوزۀ ادبیات و هنر ولایی خلاصه می‌شود. از آثار و تألیفات او می‌توان به «آینۀ بی‌غبار»، «عقیق شکسته»، «آیین شورآفرینی» و «فرهنگ اصطلاحات و کنایات مداحی» اشاره کرد. شعری از وی در قالب دو بیتی است:
| در شهر نمانده اهل دردی جز تو | در جادۀ عشق، رهنوردی جز تو | |
| در کوفه اگرچه لاف مردی بزند | ای طوعه نمانده است مردی جز تو |