با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =محمدمهدی سیار | قالب =غزل | وزن =فاعلاتن مفاعلن فعلن | موضوع =حضرت زهرا(س) | مناسبت =فاطمیه | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را
  | مطلع= با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = محمدمهدی سیار
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =محمدمهدی سیار
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  |قالب = غزل
  | وزن =فاعلاتن مفاعلن فعلن
  |وزن = فاعلاتن مفاعلن فعلن
  | موضوع =حضرت زهرا(س)
  |موضوع = حضرت زهرا(س)
  | مناسبت =فاطمیه
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۶بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}


'''با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را''' مطلع شعری از [[محمدمهدی سیار]] در گونه مصیبت درباره حضرت زهرا(س) است. این شعر در قالب غزل در شش بیت با وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را|وقتی جدا کردند همدم‌های عالم را}}
{{ب|با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را|وقتی جدا کردند همدم‌های عالم را}}
خط ۲۶: خط ۲۴:
{{ب|ماهم هلالی می‌شد و من در حلولی سرخ|می‌دیدم آغاز محرم‌های عالم را}}
{{ب|ماهم هلالی می‌شد و من در حلولی سرخ|می‌دیدم آغاز محرم‌های عالم را}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع حضرت زهرا(س)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۷

با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را از
محمدمهدی سیار



در قالب غزل

با وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن

موضوع: حضرت زهرا(س)


با هم صدا کردند ماتم‌های عالم راوقتی جدا کردند همدم‌های عالم را
از عطر یاسم بادهای باغ‌های دوراز یاد می‌بردند مریم‌های عالم را
تا صبح بر گلبرگ زردش اشک خواهم ریختشرمنده خواهم ساخت شبنم‌های عالم را
انگار یک‌جا بر سرم آوار می‌کردندتیغ تمام ابن‌ملجم‌های عالم را
من پشت پرچین بهشت کوچکم دیدمهیزم‌به‌دوشانِ جهنم‌های عالم را
ماهم هلالی می‌شد و من در حلولی سرخمی‌دیدم آغاز محرم‌های عالم را