به يوم الترويه محمل ببستند

به يوم الترويه محمل ببستند		خواتين اندر آن محمل نشستند
حرم را از حرم كردند بيرون		همه سرگشته اندر دشت و هامون
کسانی را که بر عالم پناهند		برون کردند از بیت خداوند
همه قربانیان کعبه ی دل		برون خرگه زدند از کعبه ی گل
مهار ناقه‌ی بانوی ذيجود		به دستان طرمّاح عدی بود
حُدی با زنگ اشتر گشت چون جفت		طرماح عدی با آن شتر گفت
همين بانو كه در محمل نشسته		دل از قيد علايق ها گسسته
مهين دخت اميرالمؤمنين است		که او فرمانده روی زمين است
مبادا آن كه آزارش نمايی		هم آزار دل زارش نمايی