تا صورت پيوند جهان بود علی بود: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =تا صورت پيوند جهان بود علي بود
| مطلع=
  | تصویر =  
  | نام شعر=تا صورت پيوند جهان بود علي بود
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = مولوی
  | نام شعر =علی بود
  | مصحح =  
| نام شاعر =مولوی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  |قالب =غزل
  | وزن =  
  |وزن = مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن
  | موضوع =امیرالمومنین(ع)
  |موضوع = امیرالمومنین(ع)
  | مناسبت = مدح
  | قبلی =
  | زمان سرایش = کهن
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۹بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}


'''تا صورت پيوند جهان بود علي بود''' مطلع غزل شعر را [[مولوی]] درباره امیرالمومنین(ع)سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مدح در نه بیت سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|تا صورت پيوند جهان بود علي بود|تا نقش زمين بود و زمان بود علي بود}}
{{ب|تا صورت پيوند جهان بود علي بود|تا نقش زمين بود و زمان بود علي بود}}
خط ۳۸: خط ۳۵:
{{ب|آن کاشف قرآن‏ که‏ خدا در همه قرآن|کردش صفت عصمت و بستود، على بود}}
{{ب|آن کاشف قرآن‏ که‏ خدا در همه قرآن|کردش صفت عصمت و بستود، على بود}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شاعران ایران]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران آیینی]]
[[رده:شعر آیینی]]
[[رده:شعر فارسی]]
[[رده:اشعار غزل]]
[[رده:اشعار درباره امیرالمومنین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۸

تا صورت پيوند جهان بود علي بود از
مولوی



در قالب غزل

با وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن

موضوع: امیرالمومنین(ع)


تا صورت پيوند جهان بود علي بودتا نقش زمين بود و زمان بود علي بود
آن قلعه گشایى که در از قلعه خیبربرکند به یک حمله و بگشود، على بود
آن گرد سر افراز، که اندر ره اسلامتا کار نشد راست، نیاسود، على بود
آن شیر دلاور، که براى طمع نفسبرخوان جهان پنجه نیالود، على بود
این کفر نباشد، سخن کفر نه این استتا هست على باشد و، تا بود، على بود
شاهى که ولى بود و وصى بود، على بودسلطان سخا و کرم و جود، على بود
هم آدم و هم شیث و هم ادریس و هم الیاسهم صالح پیغمبر و داود، على بود
هم موسى و هم عیسى و هم خضر و هو ایوبهم یوسف و هم یونس و هم هود،على بود
مسجود ملایک که شد آدم، ز على شدآدم چو یکى قبله و مسجود، على بود
آن عارف سجاد، که خاک درش از قدربر کنگره عرش بیفزود، على بود
هم اول و هم آخر و هم ظاهر و باطنهم عابد و هم معبد و معبود، على بود
«ان لحملک لحمى» بشنو تا که بدانىآن یار که او نفس نبى بود، على بود
موسى و عصا و ید بیضا و نبوتدر مصر به فرعون که بنمود، على بود
چندان که در آفاق نظر کردم و دیدماز روى یقین در همه موجود، على بود
خاتم که در انگشت سلیمان نبى بودآن نور خدایى که بر او بود، على بود
آن شاه سرفراز، که اندر شب معراجبا احمد مختار یکى بود، على بود
آن کاشف قرآن‏ که‏ خدا در همه قرآنکردش صفت عصمت و بستود، على بود