علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را | ||
| | | نام شعر=همای رحمت | ||
| | | شاعر = سیدمحمدحسین بهجت تبریزی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب =غزل | | بخشی از مجموعه اشعار = | ||
| وزن = | |قالب =غزل | ||
| موضوع =امام علی(ع) | |وزن = | ||
| | |موضوع =امام علی(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| سال قمری = | |||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را|که به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را}} | {{ب|علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را|که به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را}} | ||
خط ۳۵: | خط ۳۳: | ||
{{ب|ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب|غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا}} | {{ب|ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب|غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۳
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را | که به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را | |
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین | به علی شناختم من به خدا قسم خدا را | |
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند | چو علی گرفته باشد سر چشمهٔ بقا را | |
مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ | به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را | |
برو ای گدای مسکین در خانهٔ علی زن | که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را | |
بهجز از علی که گوید به پسر که قاتل من | چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا | |
بهجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب | که علم کند به عالم شهدای کربلا را | |
چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان | چو علی که میتواند که بهسر برد وفا را | |
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت | متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را | |
به دو چشم خونفشانم هله ای نسیم رحمت | که ز کوی او غباری به من آر توتیا را | |
به امید آن که شاید برسد به خاک پایت | چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را | |
چو تویی قضایگردان به دعای مستمندان | که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را | |
چه زنم چو نای هردم، ز نوای شوق او دم | که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را | |
«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی | به پیام آشنایی بنوازد آشنا را» | |
ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب | غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا |