سلام علی آل طاها و یاسین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| مطلع=سلام علی آل طاها و یاسین | |||
| نام شعر=سلام علی آل طاها و یاسین | |||
| | | شاعر = | ||
| مصحح = | |||
| | | بخشی از دیوان = | ||
|قالب = غزل | |||
| | |وزن = فعولن فعولن فعولن فعولن | ||
|موضوع = امام رضا(ع) | |||
| | | قبلی = | ||
| بعدی = | |||
| | | سال خورشیدی = | ||
| سال میلادی = | |||
| سال قمری = | |||
| یادداشت = | |||
| قالب | |||
| | |||
| موضوع | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
| | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|سلامٌ علی آل طاها و یاسین|سلامٌ علی آل خَیرِ النَّبِیِّین}} | {{ب|سلامٌ علی آل طاها و یاسین|سلامٌ علی آل خَیرِ النَّبِیِّین}} | ||
{{ب|سلامٌ علی روضة حَلَّ فیها|امامٌ یُباهِی بِهِ المُلکُ وَ الدّین}} | {{ب|سلامٌ علی روضة حَلَّ فیها|امامٌ یُباهِی بِهِ المُلکُ وَ الدّین}} | ||
{{ب|امام به حق شاه مطلق که آمد|حریم درش قبلهگاه سلاطین}} | {{ب|امام به حق شاه مطلق که آمد|حریم درش قبلهگاه سلاطین}} | ||
{{ب|شه کاخ عرفان، گل شاخ احسان|دُرِ دُرج امکان، مه برج تمکین}} | {{ب|شه کاخ عرفان، گل شاخ احسان|دُرِ دُرج امکان، مه برج تمکین}} | ||
{{ب|علی بن موسی الرّضا کز خدایش|رضا شد لقب چون رضا بودش آیین}} | {{ب|علی بن موسی الرّضا کز خدایش|رضا شد لقب چون رضا بودش آیین}} | ||
{{ب|ز فضل و شرف بینی او را جهانی|اگر نَبْوَدَت تیره چشم جهانبین}} | {{ب|ز فضل و شرف بینی او را جهانی|اگر نَبْوَدَت تیره چشم جهانبین}} | ||
{{ب|پی عطر روبند حوران جنت|غبار دیارش به گیسوی مشکین}} | |||
غبار دیارش به گیسوی مشکین}} | |||
{{ب|اگر خواهی آری به کف دامن او|برو دامن از هر چه جز اوست بر چین}} | {{ب|اگر خواهی آری به کف دامن او|برو دامن از هر چه جز اوست بر چین}} | ||
{{ب|چو جامی چشد لذت تیغ مهرش|چه غم گر مخالف کشد خنجر کین}} | |||
{{ب|چو جامی چشد لذت تیغ مهرش| | |||
چه غم گر مخالف کشد خنجر کین}} | |||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۶
سلامٌ علی آل طاها و یاسین | سلامٌ علی آل خَیرِ النَّبِیِّین | |
سلامٌ علی روضة حَلَّ فیها | امامٌ یُباهِی بِهِ المُلکُ وَ الدّین | |
امام به حق شاه مطلق که آمد | حریم درش قبلهگاه سلاطین | |
شه کاخ عرفان، گل شاخ احسان | دُرِ دُرج امکان، مه برج تمکین | |
علی بن موسی الرّضا کز خدایش | رضا شد لقب چون رضا بودش آیین | |
ز فضل و شرف بینی او را جهانی | اگر نَبْوَدَت تیره چشم جهانبین | |
پی عطر روبند حوران جنت | غبار دیارش به گیسوی مشکین | |
اگر خواهی آری به کف دامن او | برو دامن از هر چه جز اوست بر چین | |
چو جامی چشد لذت تیغ مهرش | چه غم گر مخالف کشد خنجر کین |