خواجه حق پیشوای راستین (عطار): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=خواجه حق پیشوای راستین | ||
| | | نام شعر=پیشوای راستین | ||
| | | شاعر = عطار نیشابوری | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب = مثنوی | |قالب = مثنوی | ||
| وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | |وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | ||
| موضوع = امیرالمومنین(ع) | |موضوع = امیرالمومنین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|خواجهٔ حق پیشوای راستین|کوه حلم و باب علم و قطب دین}} | {{ب|خواجهٔ حق پیشوای راستین|کوه حلم و باب علم و قطب دین}} | ||
خط ۳۸: | خط ۳۱: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|نور چشم مصطفی و مرتضی|شمع جمع انبیاء و اولیا}} | {{ب|نور چشم مصطفی و مرتضی|شمع جمع انبیاء و اولیا}} | ||
خط ۵۰: | خط ۳۸: | ||
{{ب|امامی کافتاب خافِقَیْن است|امام از ماه تا ماهی حسین است}} | {{ب|امامی کافتاب خافِقَیْن است|امام از ماه تا ماهی حسین است}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۱
خواجهٔ حق پیشوای راستین | کوه حلم و باب علم و قطب دین | |
ساقی کوثر، امام رهنمای | ابن عم مصطفا، شیرخدای | |
مرتضای مجتبا، جفت بتول | خواجهٔ معصوم، داماد رسول | |
در بیان رهنمونی آمده | صاحب اسرار سلونی آمده | |
مقتدا بیشک باستحقاق اوست | مفتی مطلق علی الاطلاق اوست | |
چون علی از غیبهای حق یکیست | عقل را در بینش او کی شکیست | |
هم ز اقضیکم علی جان آگه است | هم علی ممسوس فی ذات الله است | |
از دم عیسی کسی گر زنده خاست | او بدم دست بریده کرد راست | |
گشته اندر کعبه آن صاحب قبول | بت شکن بر پشتی دوش رسول | |
در ضمیرش بود مکنونات غیب | زان برآوردی ید بیضا ز جیب | |
گر ید بیضا نبودیش آشکار | کی گرفتی ذوالفقار آنجا قرار | |
گاه در جوش آمدی از کار خویش | گه فرو گفتی بچه اسرار خویش | |
در همه آفاق هم دم مینیافت | در درون میگشت و محرم مینیافت |
نور چشم مصطفی و مرتضی | شمع جمع انبیاء و اولیا |
همچنین وی درباره امام حسین(ع) نیز شعری سروده است که در آن اشاره به تداوم امامت و نه معصوم از نسل امام حسین(ع) است و مطلع شعر «امامی کافتاب خافِقَیْن است» است.
امامی کافتاب خافِقَیْن است | امام از ماه تا ماهی حسین است |