ذبیح الله صاحبکار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | نام =ذبیح الله صاحبکار | تصویر = اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | سرشناسی = | نام اصلی = | زمینه فعالیت = شعر آیینی | ملیت = ایرانی | تاریخ تولد =۱۳...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =[[ذبیح الله صاحبکار]]
| نام                    =[[ذبیح الله صاحبکار]]
| تصویر                  =
| تصویر                  =صاحبکار.jpg
اندازه تصویر            =
| اندازه تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| سرشناسی            =  
| سرشناسی            =  
خط ۴۶: خط ۴۶:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
'''ذبیح‌الله صاحبکار''' [[روحانی]] و [[شاعر ایرانی]] معاصر است. [[تخلص]] شعری او به «سهی» است.
'''ذبیح‌الله صاحبکار''' روحانی و شاعر ایرانی معاصر است. [[تخلص]] شعری او سُهی است.


==معرفی==
==معرفی==

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۲

ذبیح الله صاحبکار
صاحبکار.jpg
اطلاعات
زمینه فعالیتشعر آیینی
ملیتایرانی
محل زندگیمشهد
دیوان اشعار«افسانه ناتمام»
تخلصسهی


ذبیح‌الله صاحبکار روحانی و شاعر ایرانی معاصر است. تخلص شعری او سُهی است.

معرفی

ذبیح‌الله صاحبکار متخلّص به «سُهی» خرداد ۱۳۱۳ در روستای دولت‌آباد از توابع تربتِ حیدریه به دنیا آمد. وی از خردسالی با شعر آشنا شد و توانست در همان کودکی اشعار موزون و مقفّا بنویسد. در دورۀ متوسطه، دبیرستان را رها کرد و به تحصیل علوم دینی رو آورد و توانست سطوح عالیۀ حوزه را پشت سر بگذارد. سپس وارد آموزش و پرورش شد و به تدریس پرداخت. او ریاست شورای سیاست‌گذاری شعر خراسان، شورای شعر اداره ارشاد و شورای شعر آستان قدس رضوی را بر عهده داشته است. وی در کارهای تحقیقی نیز همّت وافری داشت. صاحبکار سرانجام در ۱۸ اسفند ۱۳۸۱ از دنیا رفت و در کنار قبر فردوسی به خاک سپرده شد. گرچه در زمان حیات او دو بار مجموعۀ اشعارش مفقود شد اما خوشبختانه دیوان او با نام «افسانه ناتمام» در دسترس علاقه‌مندان است.


نمونه شعر

شعر غزلی درباره امام حسین (ع) مناسب شب عاشورا سروده است:

شبی که صبح شهادت در انتظار تو بودجهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود

پانویس

منابع