می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = حسین عباس‌پور | قالب = غزل | وزن =فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | موضوع = امام کاظم(ع) | مناسبت =مدح و مرثیه | زمان سرایش = معاصر | زبان =...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد
  | مطلع=می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = حسین عباس‌پور
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = حسین عباس‌پور
  | بخشی از دیوان =
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | قالب = غزل
  | قالب = غزل
  | وزن =فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
  | وزن =فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
  | موضوع = امام کاظم(ع)
  | موضوع = امام کاظم(ع)
  | مناسبت =مدح و مرثیه
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات = بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =
| یادداشت =
}}
}}
'''می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد''' مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، [[حسین عباس‌پور]] در مدح و مرثیه امام کاظم(ع) است.
این شعر آیینی در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن و در شش بیت سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد|پابرهنه سویت آمد، مثل باران گریه کرد}}
{{ب|می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد|پابرهنه سویت آمد، مثل باران گریه کرد}}
خط ۲۷: خط ۲۴:
{{ب|بیت آخر خواند دعبل از غریب کاظمین|بی‌صدا زیر عبا، شاه خراسان گریه کرد}}
{{ب|بیت آخر خواند دعبل از غریب کاظمین|بی‌صدا زیر عبا، شاه خراسان گریه کرد}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام کاظم(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۷

می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کرد از
حسین عباس‌پور



در قالب غزل

با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

موضوع: امام کاظم(ع)
می‌شود بر شانۀ لطفت پریشان گریه کردپابرهنه سویت آمد، مثل باران گریه کرد
هردم ای آیینه با آهت دل عالم گرفتچشم دنیا تار شد سر در گریبان گریه کرد
خون به جای اشک از زنجیر دستانت چکیدپا به پای تو در و دیوار زندان گریه کرد
از شکوه تو زن آوازه‌خوان لکنت گرفتبا نوای ربّنای تو نگهبان گریه کرد
تازیانه خط به خط بر پیکرت مقتل نوشتتازیانه زخم‌هایت را فراوان گریه کرد
بیت آخر خواند دعبل از غریب کاظمینبی‌صدا زیر عبا، شاه خراسان گریه کرد