از بلبلان هماره پیام تو را شنید: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =از بلبلان هماره پیام تو را شنید | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = علی‌محمد مؤدب | قالب = غزل | وزن =مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | موضوع = حضرت عبدالعظیم(ع) | مناسبت =حماسی | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی |...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =از بلبلان هماره پیام تو را شنید
  | مطلع=از بلبلان هماره پیام تو را شنید
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = علی‌محمد مؤدب
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = علی‌محمد مؤدب
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  |قالب = غزل
  | وزن =مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  |وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  | موضوع = حضرت عبدالعظیم(ع)
  |موضوع = عبدالعظیم حسنی
  | مناسبت =حماسی
| قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۶ بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''از بلبلان هماره پیام تو را شنید''' غزل شعری درباره امام حسین(ع) اثر طبع [[علی‌محمد مؤدب]] شاعرآیینی معاصر ایران است.
این شعر در شش بیت در قالب غزل سروده است. موضوع این شعر درباره حضرت عبدالعظیم(ع) در گونه حماسی با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|از بلبلان هماره پیام تو را شنید|گل، جامه چاک کرد، چو نام تو را شنید}}
{{ب|از بلبلان هماره پیام تو را شنید|گل، جامه چاک کرد، چو نام تو را شنید}}
خط ۲۷: خط ۲۳:
{{ب|از شرم، روی گندم ری سرخ شد دمی|کز تو حدیث قتل امام تو را شنید}}
{{ب|از شرم، روی گندم ری سرخ شد دمی|کز تو حدیث قتل امام تو را شنید}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۸

از بلبلان هماره پیام تو را شنید از
علی‌محمد مؤدب



در قالب غزل

با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن

موضوع: عبدالعظیم حسنی
از بلبلان هماره پیام تو را شنیدگل، جامه چاک کرد، چو نام تو را شنید
رونق نداشت گلشن ایران بدون توسرسبز شد همین که سلام تو را شنید
این خاک زیر پای تو بُستان شیعه شدوقتی دلیل محکم گام تو را شنید
هر کس که برد توشه‌ای از بوستان علمفقه تو را شناخت، کلام تو را شنید
هر جا دلی پرید به شوق نگاه دوستآوازۀ کبوتر بام تو را شنید
از شرم، روی گندم ری سرخ شد دمیکز تو حدیث قتل امام تو را شنید