(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | نام =افضل الدین محمد بن حسین | تصویر = اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | سرشناسی = شاعر | نام اصلی = | زمینه فعالیت = شعر عرفانی | ملیت = ایرانی | تاریخ تولد...» ایجاد کرد)
 
جز (E Amini صفحهٔ بابا افضل را به شاعر آیینی:بابا افضل منتقل کرد)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۵۰: خط ۵۰:
'''بابا افضل''' حکیم اسلامی و [[شاعر]] ایرانی در نیمه دوم قرن ششم و آغاز قرن هفتم می‌زیسته است.
'''بابا افضل''' حکیم اسلامی و [[شاعر]] ایرانی در نیمه دوم قرن ششم و آغاز قرن هفتم می‌زیسته است.


== معرفی ==
== زندگی‌نامه ==
افضل الدین محمد بن حسین بن محمد خوزه مَرَقی کاشانی معروف به بابا افضل در [[کاشان]] در نیمه دوم [[قرن ششم]] به دنیا آمد. اواخر عمر به روستای مَرَق در ۴۲ کیلومتری شمال غربی کاشان رفت و در حدود سال ۶۱۰ ق در آن‌جا وفات کرد. [[رباعیّات]] او در [[ایران]] مشهور است. در مصنفاتش یک [[قصیده]] و چند [[غزل]] و [[قطعه]] از باباافضل چاپ شده است. مضامین شعرهای او [[عرفانی]] و [[فلسفی]] است. رباعی معروف او :
افضل الدین محمد بن حسین بن محمد خوزه مَرَقی کاشانی معروف به بابا افضل در [[کاشان]] در نیمه دوم [[قرن ششم]] به دنیا آمد. اواخر عمر به روستای مَرَق در ۴۲ کیلومتری شمال غربی کاشان رفت و در حدود سال ۶۱۰ ق در آن‌جا وفات کرد.
==شعر==
[[رباعیّات]] او در [[ایران]] مشهور است. در مصنفاتش یک [[قصیده]] و چند [[غزل]] و [[قطعه]] از باباافضل چاپ شده است. مضامین شعرهای او [[عرفانی]] و [[فلسفی]] است. رباعی معروف او :


{{شعر}}
{{شعر}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۷

بابا افضل حکیم اسلامی و شاعر ایرانی در نیمه دوم قرن ششم و آغاز قرن هفتم می‌زیسته است.

شاعر آیینی:بابا افضل
شاعر
پرونده:اندازه تصویر =
اطلاعات
زمینه فعالیتشعر عرفانی
ملیتایرانی
محل زندگیکاشان
پیشهعالم دینی
سبک نوشتاریرباعیات
کتاب‌هامصنفات
تخلصباباافضل
تحصیلاتحکیم


زندگی‌نامه

افضل الدین محمد بن حسین بن محمد خوزه مَرَقی کاشانی معروف به بابا افضل در کاشان در نیمه دوم قرن ششم به دنیا آمد. اواخر عمر به روستای مَرَق در ۴۲ کیلومتری شمال غربی کاشان رفت و در حدود سال ۶۱۰ ق در آن‌جا وفات کرد.

شعر

رباعیّات او در ایران مشهور است. در مصنفاتش یک قصیده و چند غزل و قطعه از باباافضل چاپ شده است. مضامین شعرهای او عرفانی و فلسفی است. رباعی معروف او :

گر بر سر نفس خود امیری، مردیور بر دگری نکته نگیری، مردی
مردی نَبُوَد فتاده را پای زدنگر دست فتاده‌ای بگیری، مردی

پانویس

منابع