آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = علی گلی حسین‌آبادی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب =غزل | |قالب = غزل | ||
| وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | |وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | ||
| موضوع =امام حسن(ع) | |موضوع = امام حسن(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز|تا که باشد کهکشان با خاک پایت هم‌تراز}} | {{ب|آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز|تا که باشد کهکشان با خاک پایت هم‌تراز}} | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۴: | ||
{{ب|وای بر آن حس تاریکی که یک شب بی‌هوا|گنبد خورشید را برداشت از خاک حجاز}} | {{ب|وای بر آن حس تاریکی که یک شب بی‌هوا|گنبد خورشید را برداشت از خاک حجاز}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۴
| آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز | تا که باشد کهکشان با خاک پایت هم‌تراز | |
| دست‌هایت سفره‌ای بود از سخاوت بیشتر | می‌پذیرفتی جهان را روز و شب با روی باز | |
| کوهی و توهین جمعی سنگ‌ریزه هیچ نیست | ای مُعزّ المؤمنین ای تا قیامت سرفراز | |
| قطره قطره می‌چکید از چشمت اقیانوس‌ها | آن‌قَدَر که داشتی در سجده‌ات سوز و گداز | |
| با وضو پشت سرت می‌ایستادند ابرها | هر زمان دنیا تو را می‌دید در راز و نیاز | |
| گوشه‌ای از سفره‌ات همواره می‌آمد بهشت | ای که بودی مثل آغوش خدا مهمان‌نواز | |
| وای بر آن حس تاریکی که یک شب بی‌هوا | گنبد خورشید را برداشت از خاک حجاز |