میرزا محمدکاظم صبوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =میرزا محمدکاظم صبوری
| نام                    =میرزا محمدکاظم صبوری
| تصویر                  =
| تصویر                  =File:صبوری.jpg
| اندازه تصویر            =
| اندازه تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| توضیح تصویر            =
خط ۶۶: خط ۶۶:
==پانویس==
==پانویس==
==منابع==
==منابع==
دَرآی در دهخدا به معنای زنگ و جرس است.
دَرای در دهخدا به معنای زنگ و جرس است.
[[رده:شاعران دوره قاجار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۲

میرزا محمدکاظم صبوری
شاعر
صبوری.jpg
اطلاعات
لقبملک الشعرا
زمینه فعالیتشعر آیینی
ملیتایرانی
محل زندگیخراسان
سبک نوشتاریغزل قصیده
تخلصصبوری


میرزا محمدکاظم صبوری ملقب به ملک الشعرا و متخلص به صبوری (۱۳۲۲-۱۲۷۰)، شاعر دوره مظفرالدین شاه قاجار است.

معرفی

میرزا محمدکاظم صبوری در سال۱۲۵۹ در شهر مشهد متولد شد. اصالتا آذربایجانی است. او فرزند میرزا محمدباقر کاشانی بود وی را از نوادگان میرزا احمد کاشانی متخلص به صبور است. تحصیلات علمی او در حوزه دین بوده است. میرزا محمد کاظم پدر محمد تقی بهار معروف به ملک الشعرا است. پس از درگذشت صبوری لقب ملک الشعرا به فرزندش داده شد. سرانجام در سال ۱۳۲۲ ق در سن ۵۲ سالگی در مشهد بر اثر بیماری وبا درگذشت. بیشتر قصیده هایش در مدح امامان شیعه بوده است. از او دیوان شعری مشتمل بر قصاید، غزل و مقطّعات به طبع رسیده است. تخلص او در اشعارش «صبوری» است. صبوری در مرثیه حضرت امام حسین (ع) دوازده‌بند دارد که مشتمل بر مراثی است. بیت اول از بند اول آن است:

درای کاروانی سخت با سوز و گداز آیدچو آه آتشینی کز دل پرغصّه باز آید

بیت آخر از بند آخر است:

به هر دردی که باشد جز صبوری نیست درمانش«صبوری» دردمند ار شد ندانم چیست درمان؟

او همچنین شعری درباره امیرالمومنین (ع) با موضوع غدیر خم دارد:

امروز روز رونق دین پیمبر استامروز روز جلوه آیین داور است

پانویس

منابع

دَرای در دهخدا به معنای زنگ و جرس است.