۲٬۷۶۳
ویرایش
←نکته ای از شعر
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
==نکته ای از شعر== | ==نکته ای از شعر== | ||
شعر مزبور که شاعر آن، قاآنی شیرازی است و بیتی است از یک قصیده غراء در مدح آستان قدس رضوی، چنین است: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|اگر به طور تجلی کند فروغ فضایت|شود ز جلوه آن، طور چون تراب مدقّق}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
که اشاره دارد به ماجرای انهدام کوه طور در پی درخواست حضرت موسی(ع) برای تجلی خداوند بر این کوه: | |||
وَ لَمَّا جاءَ مُوسى لِميقاتِنا وَ كَلَّمَهُ رَبُّهُ قالَ رَبِّ أَرِني أَنْظُرْ إِلَيْكَ قالَ لَنْ تَراني وَ لكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكانَهُ فَسَوْفَ تَراني فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا.. (آیه 143/ سوره اعراف) | |||
«چون موسى به میعادگاه ما آمد و پروردگارش با او سخن گفت، گفت: اى پروردگار من، بنماى، تا در تو نظر کنم. گفت: هرگز مرا نخواهى دید. به آن کوه بنگر، اگر بر جاى خود قرار یافت، تو نیز مرا خواهى دید. چون پروردگارش بر کوه تجلى کرد، کوه را خرد کرد..» | |||
شاعر تلاش دارد با بکارگیری صنعت "اغراق"، بگوید که فضای نورانی حرم رضوی نیز به قدری با تجلیات الهی آغشته است که اگر بر کوه طور هم تجلی کند، این کوه تبدیل به گرد و خاک خواهد شد. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||