شاعر آیینی:محمدحسین غروی اصفهانی

محمدحسین غروی اصفهانی

اطلاعات شاعر
سرشناسی	عالم•عارف•فقیه•شاعر•فیلسوف
نام شاعر	محمدحسین غروی اصفهانی
لقب	کمپانی
مشهور	غروی اصفهانی
شاگردان	محمدتقی بهجت
تخلص	مفتقر
زمینه فعالیت	علوم دینی
محل تولد	کاظمین
محل زندگی	نجف
مرگ	نجف
آرامگاه	حرم امیرالمومنین(ع)
سبک شعری	عراقی
نام دیوان	کمپانی
رشته تحصیلی	حوزوی

محمدحسین غروی اصفهانی (۱۲۹۶ – ۱۳۶۱ق) معروف به کمپانی و محقق اصفهانی از مجتهدین معاصر شیعه که اشعار او در دیوانی معروف به دیوان کمپانی جمع شده است. غروی اصفهانی در اشعارش به مفتقر تخلص می‌کرد.

زندگی‌نامه

محمدحسین غروی اصفهانی فرزند محمد حسن در دوم محرم ۱۲۹۶ق در شهر کاظمین متولد شد. پدرش اصالتا اهل نخجوان بود و پس از امضای قرارداد ترکمانچای به اصفهان مهاجرت کرد و سپس به کاظمین رفت.

غروی اصفهانی در ۵ ذی‌الحجه سال ۱۳۶۱ق در نجف درگذشت.

تحصیلات و مرجعیت

محمدحسین غروی اصفهانی در نوجوانی به حوزه علمیه نجف رفت. در درس فقه و اصول سید محمد فشارکی اصفهانی و آقا‌ رضا همدانی و همچنین، سیزده سال در درس آخوند خراسانی شرکت کرد. از مشاهیر شاگردان آخوند بود و در زمان تحصیل حاشیه ای بر کفایه نوشت.

پس از وفات میرزای نایینی اعلامیه‌ای به امضای میرزا علی‌اصغر ملکی -از شاگردان آخوند خراسانی-، سید ابوالقاسم خوئی، سید محمدهادی میلانی به این مضمون نوشته شد که پس از شیخ انصاری در این اواخر نظیر آیت الله اصفهانی در روحانیت شیعه پیدا نشده و در حوزه نجف اشرف نظیر ایشان نیست.^{ادبیات آیینی:همه مقاله‌های دارای عبارت‌های بدون منبع}

شعر

غروی اصفهانی اشعار بسیاری درباره اهل بیت(ع) سروده است. سبک شعری وی متمایل به سبک عراقی است. او در شعرهایش به مفتقر تخلص کرده است. مجموعه شعری او در دیوانی به نام کمپانی جمع آوری شده است.

ویژگی شعری

از لحاظ روش اسلوبی و محتوای شعری او متمایل به فقهی و عرفانی بوده است و در شعر در اصطلاح عالمانه می‌سروده است. غروی اصفهانی از تخصص خود در علوم عقلی و نقلی در آثار منظوم خود بهره می برد و این از ویژگی های بارز شعر اوست.^{ادبیات آیینی:همه مقاله‌های دارای عبارت‌های بدون منبع} او به دو زبان فارسی و عربی در قالب های مختلف شعرس سروده است. سبک شعری غروی اصفهانی نزدیک به اشعار مولوی، سنائی غزنوی و اهلی شیرازی است.

درباره او یا بیشتر

او در هنگام خطاب به کمپانی ناراحت می‌شده است.

آثار دیگر

وی آثار و تألیفات متعددی در باب فقه و اصول دارد. همچنین دیوان او مشتمل بر سروده‌های فارسی مدایح و مراثی اهل بیت(ع) است، در قالب‌های قصیده، مسمط، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، مُستزاد، مثنوی و ترکیب‌بندهای است. البته غزلیات وی نیز به آن ملحق شده است. او در اشعارش «مفتقر» تخلص داشت. همهٔ غزل‌های دیوان درباره امام مهدی(عج) سروده شده است. سبک شعری غروی اصفهانی نزدیک به اشعار مولوی، سنائی غزنوی و اهلی شیرازی است. سرانجام در پنجم ذیحجهٔ سال ۱۳۶۱ هجری قمری در نجف درگذشت و در حرم امیرالمومنین (ع) به خاک سپرده شد. او ترکیب‌بندی معروف دارد که به استقبال از ترکیب‌بند محتشم کاشانی سروده است که بیت اول از بند اول آن:

باز این چه آتش است که بر جان عالم است؟

باز این چه شعلۀ غم و اندوه و ماتم است؟

بیت اخر از بند آخر ان:

انجیل،خون گریست چو آزرده بنگریست

لعلى که روحبخش و شفاى صدور بود

شعر دیگری درباره امام کاظم (ع) با مطلع زندانیان عشق چو شب را سحر کنند دارد:

زندانیان عشق چو شب را سحر کنند

از سوز شمع و اشک روانش خبر کنند

اشعار دیگر یا نمونه

طوطی من از چه زبان بسته شدی

معروف ترین شعر یا بیت

او شعری دارد در ایام فاطمیه استفاده می شود و مشهور است.

سینه ای کز معرفت گنجینه اسرار بود

کی سزاوار فشار آن در و دیوار بود

سبک شعری

عراقی در گونه عالمانه