ای یافته تاج نسب از صاحب معراج: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =ای یافته تاج نسب از صاحب معراج | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =سوزنی سمرقندی | قالب = قصیده | وزن = | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۲۵بیت | منبع = }} '''ای یافت...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
{{ب|تصویر کنم مدح تو بر خاطر روشن|وز نوک قلم نقش کنم غالبه بر عاج}} | {{ب|تصویر کنم مدح تو بر خاطر روشن|وز نوک قلم نقش کنم غالبه بر عاج}} | ||
{{ب|دیباچه دیوان خود از مدح تو سازم|تا هر ورقی گیرد ازو قیمت دیباج}} | {{ب|دیباچه دیوان خود از مدح تو سازم|تا هر ورقی گیرد ازو قیمت دیباج}} | ||
{{ب|در مدحت صدر تو منم شوشتری بافدیگر شعرا آستری باف چو نساج | {{ب|در مدحت صدر تو منم شوشتری بافدیگر شعرا آستری باف چو نساج}} | ||
{{ب|بی فکرت مداحی صدر تو همه عمر|حاشا که زنم یک مژه را بر مژه با کاج}} | {{ب|بی فکرت مداحی صدر تو همه عمر|حاشا که زنم یک مژه را بر مژه با کاج}} | ||
{{ب|جفت دل من کرد هوا خواهی سادات|هنگام مزاج تن من خالق ازواج}} | {{ب|جفت دل من کرد هوا خواهی سادات|هنگام مزاج تن من خالق ازواج}} | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | [[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | ||
[[رده:شعرهای کهن]] | [[رده:شعرهای کهن]] | ||
[[رده:شعر در قالب قصیده]] |
نسخهٔ ۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۰
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | سوزنی سمرقندی |
قالب | قصیده |
موضوع | امام حسین(ع) |
زمان سرایش | معاصر |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۲۵بیت |
ای یافته تاج نسب از صاحب معراج مطلع شعری از سروده های شاعر قدیمی، سوزنی سمرقندی درباره امام حسین(ع) است. این شعر آیینی در قالب قصیده در بیست و پنج بیت سروده شده است.
متن شعر
ای یافته تاج نسب از صاحب معراج | هستی به لقب دین همایون ورا تاج | |
همنام تو است و پدر تو بدو خوشنام | جد تو رسول قرشی صاحب معراج | |
شاه شرفی تاج تو است از نسب تو | تاجی که نه غصب است نه آورده زتاراج | |
ملک تو نه ملکی است بشمشیر گرفته | کی ملک بشمشیر توان کردن از عاج | |
از نسل حسین بن علی شاه شهیدی | نز تخمه جمشیدی و نز گوهر مهراج | |
آن شاه که گویند بجنت برد آن را | از جور که مرخون ورا ریخت زاو داج | |
منهاج سخا و کرم و جود و فتوت | جد تو نهاد دست و توئی رهرو منهاج | |
از منهج مهر تو بجز خارجی شوم | از امت جدت نکند هیچکس اخراج | |
طاوس ملایک بنوا مدح تو خواند | اندر قفس سدره چو قمری و چو دراج | |
گیسوی تو شهبال همای نبوی دان | بوینده چو مشک تبت و تنکت تمغاج | |
گر مدعیان گیسوی مشگین تو بینند | دانند که نز جنس همانست غلیواج | |
از نور جبین تو بود روز منور | وز گیسوی مشگین سیاه تو شب داج | |
از روی هواخواهی سادات دلم هست | پیوسته بدیدار شب و روز تو محتاج | |
تصویر کنم مدح تو بر خاطر روشن | وز نوک قلم نقش کنم غالبه بر عاج | |
دیباچه دیوان خود از مدح تو سازم | تا هر ورقی گیرد ازو قیمت دیباج | |
در مدحت صدر تو منم شوشتری بافدیگر شعرا آستری باف چو نساج | {{{2}}} | |
بی فکرت مداحی صدر تو همه عمر | حاشا که زنم یک مژه را بر مژه با کاج | |
جفت دل من کرد هوا خواهی سادات | هنگام مزاج تن من خالق ازواج | |
نامم بثناگوئی و مدح تو نوشتند | آنگه که سرشته شدم از نطفه امشاج | |
تا بدرقه از دوستی آل علی نیست | بر قافله دین هدی دیو، نهد باج | |
کعبه است دل من که بدان کعبه نیاید | بیدوستی آل نبی قافله حاج | |
هرگز بسوی کعبه معمور دل من | حجاجی ملعون نخوهد گشتن حجاج | |
تا تاج بود زینت فرق سر شاهان | وانداختن تیر بود رسم بآماج | |
تو تا حور ملک شرف بادی و اعدات | بر آتش غم سوخته همواره چو در تاج | |
آماجگه تیر عنا باد حسودت | وز خون جگر برزخ اعدای تو امواج |