شاعر آیینی:بابا افضل: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | نام =افضل الدین محمد بن حسین | تصویر = اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | سرشناسی = شاعر | نام اصلی = | زمینه فعالیت = شعر عرفانی | ملیت = ایرانی | تاریخ تولد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
'''بابا افضل''' حکیم اسلامی و [[شاعر]] ایرانی در نیمه دوم قرن ششم و آغاز قرن هفتم میزیسته است. | '''بابا افضل''' حکیم اسلامی و [[شاعر]] ایرانی در نیمه دوم قرن ششم و آغاز قرن هفتم میزیسته است. | ||
== | == زندگینامه == | ||
افضل الدین محمد بن حسین بن محمد خوزه مَرَقی کاشانی معروف به بابا افضل در [[کاشان]] در نیمه دوم [[قرن ششم]] به دنیا آمد. اواخر عمر به روستای مَرَق در ۴۲ کیلومتری شمال غربی کاشان رفت و در حدود سال ۶۱۰ ق در آنجا وفات کرد. [[رباعیّات]] او در [[ایران]] مشهور است. در مصنفاتش یک [[قصیده]] و چند [[غزل]] و [[قطعه]] از باباافضل چاپ شده است. مضامین شعرهای او [[عرفانی]] و [[فلسفی]] است. رباعی معروف او : | افضل الدین محمد بن حسین بن محمد خوزه مَرَقی کاشانی معروف به بابا افضل در [[کاشان]] در نیمه دوم [[قرن ششم]] به دنیا آمد. اواخر عمر به روستای مَرَق در ۴۲ کیلومتری شمال غربی کاشان رفت و در حدود سال ۶۱۰ ق در آنجا وفات کرد. | ||
==شعر== | |||
[[رباعیّات]] او در [[ایران]] مشهور است. در مصنفاتش یک [[قصیده]] و چند [[غزل]] و [[قطعه]] از باباافضل چاپ شده است. مضامین شعرهای او [[عرفانی]] و [[فلسفی]] است. رباعی معروف او : | |||
{{شعر}} | {{شعر}} |
نسخهٔ ۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۲
شاعر | |
پرونده:اندازه تصویر = | |
اطلاعات | |
---|---|
زمینه فعالیت | شعر عرفانی |
ملیت | ایرانی |
محل زندگی | کاشان |
پیشه | عالم دینی |
سبک نوشتاری | رباعیات |
کتابها | مصنفات |
تخلص | باباافضل |
تحصیلات | حکیم |
بابا افضل حکیم اسلامی و شاعر ایرانی در نیمه دوم قرن ششم و آغاز قرن هفتم میزیسته است.
زندگینامه
افضل الدین محمد بن حسین بن محمد خوزه مَرَقی کاشانی معروف به بابا افضل در کاشان در نیمه دوم قرن ششم به دنیا آمد. اواخر عمر به روستای مَرَق در ۴۲ کیلومتری شمال غربی کاشان رفت و در حدود سال ۶۱۰ ق در آنجا وفات کرد.
شعر
رباعیّات او در ایران مشهور است. در مصنفاتش یک قصیده و چند غزل و قطعه از باباافضل چاپ شده است. مضامین شعرهای او عرفانی و فلسفی است. رباعی معروف او :
گر بر سر نفس خود امیری، مردی | ور بر دگری نکته نگیری، مردی | |
مردی نَبُوَد فتاده را پای زدن | گر دست فتادهای بگیری، مردی |