۲٬۷۸۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
{{ب|ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب|غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا}} | {{ب|ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب|غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==تشریح برخی ابیات== | |||
در تحلیل و تفسیر ابیاتی از غزل همای رحمت گفته شده، شهریار در این غزل عمق ارادت خود نسبت به امام علی(ع) را به تصویر کشیده است. او در بیت اول، خوشبختی همه هستی را مرهون امام علی(ع) دانسته و او را از نشانههای الهی بر روی زمین میشمارد. وی در بیت دوم، معتقد است که بدون شناخت علی(ع)، نمیتوان خدا را شناخت. گفته شده بیت پنجم (برو این گدای مسکین...) به آیه ولایت (آیه ۵۵ سوره مائده) و خاتمبخشی امام علی(ع) در حال رکوع اشاره دارد که نشان از شایستگی علی(ع) برای خلافت پس از پیامبر(ص) است. در بیت هشتم (چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان) علی(ع) مظهر وفاداری معرفی شده و وفای عهد، جوانمردی و پایداری بر عهد و پیمان او یادآوری شده است. بیت نهم در عین اشاره به عظمت امام علی(ع) و عبارت «لا فَتی اِلاّ عَلی و لا سَیفَ اِلاّ ذُوالفَقار»، غلو درباره علی(ع) را انکار کرده و او را مظهر حق شمرده است. | |||