صبا به پیر خرابات از خرابۀ شام: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =صبــا به پیر خــرابات از خــرابۀ شـــام | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =محمدحسین غروی اصفهانی | قالب =غزل | وزن = | موضوع =حضرت رقیه(س) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۸بیت | من...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شعر | {{جعبه اطلاعات شعر | ||
| عنوان = | | عنوان =صبا به پیر خــرابات از خــرابۀ شـــام | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
''' | '''صبا به پیر خــرابات از خــرابۀ شـــام''' را شاعر آیینی [[محمدحسین غروی اصفهانی]] درباره حضرت رقیه(س) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در هجده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل میباشد. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| | {{ب|صبا به پیر خــرابات از خــرابۀ شـــام|ببــر زکــودک زار این جگــر گدازْ پیام}} | ||
{{ب|که: ای پــدر ز مــن زار هیــچ آگـــاهی؟|که روز من شب تار است و صبح روشن، شام}} | {{ب|که: ای پــدر ز مــن زار هیــچ آگـــاهی؟|که روز من شب تار است و صبح روشن، شام}} | ||
{{ب|به سرپرستی ما سنگ آید از چپ و راست|به دلنــوازی ماها ز پیش و پس، دشنـام}} | {{ب|به سرپرستی ما سنگ آید از چپ و راست|به دلنــوازی ماها ز پیش و پس، دشنـام}} |
نسخهٔ ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۶
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | محمدحسین غروی اصفهانی |
قالب | غزل |
موضوع | حضرت رقیه(س) |
زمان سرایش | معاصر |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۱۸بیت |
صبا به پیر خــرابات از خــرابۀ شـــام را شاعر آیینی محمدحسین غروی اصفهانی درباره حضرت رقیه(س) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در هجده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل میباشد.
متن شعر
الگو:بشدند پــردگیـان تو شهــرۀ هـر شهــر
صبا به پیر خــرابات از خــرابۀ شـــام | ببــر زکــودک زار این جگــر گدازْ پیام | |
که: ای پــدر ز مــن زار هیــچ آگـــاهی؟ | که روز من شب تار است و صبح روشن، شام | |
به سرپرستی ما سنگ آید از چپ و راست | به دلنــوازی ماها ز پیش و پس، دشنـام | |
نه روز، از ستــم دشمنــان، تنــی راحت | نـــه شب زداغ دلآرامهــا، دلـــی آرام | |
به کودکــان پــدر کشته، مــادر گیتــی | همی ز خون جگر میدهد شراب و طعام | |
چــراغ مجلس مـا شمــع آه بیوه زنــان | انیـس و مـونس مـا نــــالۀ دل ایتـــام | |
فلک خــراب شــود کاین خرابه بی سقف | چه کــرده با تن این کودکان گل اندام | |
دریــغ و درد کز آغــــوش نــاز افتــادم | به روی خـــاک مـذلّت، به زیر بند لئام | |
به پای خـار مغیلان، به دستِ بند ستــم | ز فــرق تا قـــدم از تازیـــانه نیلی فــام | |
به روی دست تـو دستانِ خوش نوا بـودم | کنــون چو قُمــری شوریدهام میانۀ دام | |
به دامن تو چو طوطی، شکرشکن بودم | بریخت زاغ و زغن زهر تلخم اندر کـــام | |
مــرا که حــال ز آغاز کودکــی این است | خــدای داند و بس تا چه باشدم انجــام | |
هـــزار مــرتبه بدتر ز شــامِ مــاتــم بود | برای غم زدگان، صبح عیدِ مردم شـــام | |
به نالــه شــــرر انگیــز، بانــوان حجــاز | به نغمــه دف و نـی، شامیان خون آشام | |
ســرِ تو بر ســرِ نی شمع و ما چـو پروانه | به ســوز و ســاز ز ناســازگــاری ایّـــام | |
ســرِ برهنــه به پا ایستــاده سـرور دین | یــزید و تخـتِ زر و سفـرۀ قمار و مُـدام | |
ز گفت و گوی لبت بگذرم که جان به لب است | که راست تاب شنیدن؟ که را مجال کلام؟ |