دین را حرمیست در خراسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| نام شعر = | | نام شعر = | ||
| نام شاعر = سنایی غزنوی | | نام شاعر = سنایی غزنوی | ||
| قالب = | | قالب = قصیده | ||
| وزن = مفعول مفاعلن فعولن | | وزن = مفعول مفاعلن فعولن | ||
| موضوع = امام رضا(ع) | | موضوع = امام رضا(ع) | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
'''دین را حرمیست در خراسان''' شعری آیینی از شاعر قدیمی، [[سنایی غزنوی]]م ۷۵۳ درباره امام رضا(ع) است. این شعر در قالب | '''دین را حرمیست در خراسان''' شعری آیینی از شاعر قدیمی، [[سنایی غزنوی]]م ۷۵۳ درباره امام رضا(ع) است. این شعر در قالب قصیده که در سی و هشت بیت سروده شده است. وزن این شعر مفعول مفاعلن فعولن و در گونه منقبت است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۴
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | سنایی غزنوی |
| قالب | قصیده |
| وزن | مفعول مفاعلن فعولن |
| موضوع | امام رضا(ع) |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۳۸ بیت |
دین را حرمیست در خراسان شعری آیینی از شاعر قدیمی، سنایی غزنویم ۷۵۳ درباره امام رضا(ع) است. این شعر در قالب قصیده که در سی و هشت بیت سروده شده است. وزن این شعر مفعول مفاعلن فعولن و در گونه منقبت است.
متن شعر
| دین را حرمیست در خراسان | دشوار ترا به محشر آسان | |
| از معجزه‌های شرع احمد | از حجت‌های دین یزدان | |
| همواره رهش مسیر حاجت | پیوسته درش مشیر غفران | |
| چون کعبه پر آدمی ز هر جای | چون عرش پر از فرشته هزمان | |
| هم فر فرشته کرده جلوه | هم روح وصی درو به جولان | |
| از رفعت او حریم مشهد | از هیبت او شریف بنیان | |
| از دور شده قرار زیرا | نزدیک بمانده دیده حیران | |
| از حرمت زایران راهش | فردوس فدای هر بیابان | |
| قرآن نه درو و او اولی‌الامر | دعوی نه و با بزرگ برهان | |
| ایمان نه و رستگار ازو خلق | توبه نه و عذرهای عصیان | |
| از خاتم انبیا درو تن | از سید اوصیا درو جان | |
| آن بقعه شده به پیش فردوس | آن تربه به روضه کرده رضوان | |
| از جملهٔ شرطهای توحید | از حاصل اصلهای ایمان | |
| زین معنی زاد در مدینه | این دعوی کرده در خراسان | |
| در عهدهٔ موسی آل جعفر | با عصمت موسی آل عمران | |
| مهرش سبب نجات و توفیق | کینش مدد هلاک و خذلان | |
| مامون چو به نام او درم زد | بر زر بفزود هم درم زان | |
| هوری شد هر درم به نامش | کس را درمی زدند زینسان | |
| از دیناری همیشه تا ده | نرخ درمی شدست ارزان | |
| بر مهر زیاد آن درمها | از حرمت نام او چو قرآن | |
| این کار هر آینه نه بازیست | این خور بچه گل کنند پنهان | |
| زرست به نام هر خلیفه | سیمست به ضرب خان و خاقان | |
| بی‌نام رضا همیشه بی‌نام | بی‌شان رضا همیشه بی‌شان | |
| با نفس تنی که راست باشد | چون خور که بتابد از گریبان | |
| بر دین خدا و شرع احمد | بر جمله ز کافر و مسلمان | |
| چون او بود از رسول نایب | چون او سزد از خدای احسان | |
| ای مامون کرده با تو پیوند | وی ایزد بسته با تو پیمان | |
| ای پیوندت گسسته پیوند | و آن پیمانت گرفته دامان | |
| از بهر تو شکل شیر مسند | درنده شده به چنگ و دندان | |
| آنرا که ز پیش تخت مامون | برهان تو خوانده بود بهتان | |
| یا درد جحود منکرش را | اقرار دو شیر ساخت درمان | |
| از معتبران اهل قبله | وز معتمدان دین دیان | |
| کس نیست که نیست از تو راضی | کس نیست که هست بر تو غضبان | |
| اندر پدرت وصی احمد | بیتیست مرا به حسب امکان | |
| تضمین کنم اندرین قصیده | کین بیت فرو گذاشت نتوان | |
| ای کین تو کفر و مهرت ایمان | پیدا به تو کافر از مسلمان | |
| در دامن مهر تو زدم دست | تا کفر نگیردم گریبان | |
| اندر ملک امان علی راست | دل در غم غربت تو بریان |