قرآن که کلام وحده الا هوست: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| تعداد ابیات = ۲بیت | | تعداد ابیات = ۲بیت | ||
| منبع = | | منبع =حدیث حسن | ||
}} | }} | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
{{ب|با امت خود پیمبر اعظم گفت:|ای مردم دردمند قرآن داروست}} | {{ب|با امت خود پیمبر اعظم گفت:|ای مردم دردمند قرآن داروست}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==الهام گرفته== | |||
پیامبر اعظم (صلوات‌الله‌علیه‌وآله) | |||
«الْقُرْآنُ هُوَ الدَّوَاء» | |||
قرآن تنها دوای حقیقی است. | |||
📗الدعوات (للراوندی) ص۱۸۸ | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
حدیث حسن | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۵
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | محمدجواد غفورزاده |
| قالب | رباعی |
| وزن | مفعول مفاعیل مفاعیلن فع |
| موضوع | رسول خدا(ص) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۲بیت |
| منبع | حدیث حسن |
قرآن که کلام وحده الا هوست مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، محمدجواد غفورزاده درباره رسول خدا(ص) است. این شعر آیینی در قالب رباعی و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع سروده شده است.
متن شعر
| قرآن که کلام وحده الا هوست | آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست | |
| با امت خود پیمبر اعظم گفت: | ای مردم دردمند قرآن داروست |
الهام گرفته
پیامبر اعظم (صلوات‌الله‌علیه‌وآله)
«الْقُرْآنُ هُوَ الدَّوَاء»
قرآن تنها دوای حقیقی است.
📗الدعوات (للراوندی) ص۱۸۸
پانویس
حدیث حسن