قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
{{ب|قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود|چو سبحه ای ست که از خاک کربلا نبود}} | {{ب|قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود|چو سبحه ای ست که از خاک کربلا نبود}} | ||
{{ب|وجود پاک تو و ذات حضرت نبود|چو لفظ و معنی از یکدگر جدا نبود}} | {{ب|وجود پاک تو و ذات حضرت نبود|چو لفظ و معنی از یکدگر جدا نبود}} | ||
{{ب|بود ز شیر فلک | {{ب|بود ز شیر فلک رتبه ی سگت افزون|گدای درگه تو کم ز پادشا نبود}} | ||
{{ب|به کیش اهل محبت کسی که از دل و جان|غلام تو نبود بندهٔ خدا نبود}} | {{ب|به کیش اهل محبت کسی که از دل و جان|غلام تو نبود بندهٔ خدا نبود}} | ||
{{ب|کسی که بغض تو در خاطرش گره کرده است|نمی شود ولد حیض یا زنا نبود}} | {{ب|کسی که بغض تو در خاطرش گره کرده است|نمی شود ولد حیض یا زنا نبود}} | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۷
قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود میرزا دارا یا میرزا دارا بیک جویا تبریزی که اصل وی از تبریز است در کشمیر به دنیا آمد و در تبریز نشو و نما یافت و به سال ۱۱۱۰ یا ۱۱۱۸ه.ق درگذشت. در عهد عالمگیرشاه، مشهور و مورد احترام و اکرام وی وحاکمان کشمیر قرار گرفت.جویا تبریزی از چهره‌های نامدار در سبک هندی است. او از مهم‌ترین شاگردان صائب تبریزی به شمار می‌آید.
شعرین تانیماسی
این شعر، غزل است و دارای 7 بیت می باشد.وزن آن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن بوده و در مدح میرالمومنین علی(ع) است.
متن شعر
| قصیده ای که در او مدح مرتضی نبود | چو سبحه ای ست که از خاک کربلا نبود | |
| وجود پاک تو و ذات حضرت نبود | چو لفظ و معنی از یکدگر جدا نبود | |
| بود ز شیر فلک رتبه ی سگت افزون | گدای درگه تو کم ز پادشا نبود | |
| به کیش اهل محبت کسی که از دل و جان | غلام تو نبود بندهٔ خدا نبود | |
| کسی که بغض تو در خاطرش گره کرده است | نمی شود ولد حیض یا زنا نبود | |
| همین بس است بهشتم که روز بازپسین | مرا به درگه غیر تو التجا نبود | |
| هزار شکر که از شعر و شاعری جویا | به غیر مدح سراییم مدعا نبود |
- ↑ دیوان جویای تبریزی، ص 212