من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینم
  | مطلع=من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینم
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = سیدمحمدعلی ریاضی یزدی
  | نام شعر =
  | مصحح =
  | نام شاعر = سیدمحمدعلی ریاضی یزدی     
| بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =
  |قالب = غزل  
  | موضوع =حضرت رقیه(س)
  |وزن =  
  | مناسبت =
  |موضوع =حضرت رقیه(س)
  | زمان سرایش =
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
  | بعدی =  
  | تعداد ابیات =۱۱بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =   
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
{{شعر}}


'''من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینم''' را شاعر ایرانی [[سیدمحمدعلی ریاضی‌ یزدی]] درباره حضرت رقیه(س) در یازده بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینم|زیبا گل دامان گلستان حسینم}}
{{ب|من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینم|زیبا گل دامان گلستان حسینم}}
{{ب|افسرده گل پرپری از گلبن زهرا|یا طفل نوآموز دبستان حسینم}}
{{ب|افسرده گل پرپری از گلبن زهرا|یا طفل نوآموز دبستان حسینم}}
خط ۳۱: خط ۳۰:
{{ب|بر پادشهان فخر از آن کرد ریاضی|کز لطف خدا بندۀ احسان حسینم}}
{{ب|بر پادشهان فخر از آن کرد ریاضی|کز لطف خدا بندۀ احسان حسینم}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==توضیح شعر==
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع حضرت رقیه(س)]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۳

من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینم از
سیدمحمدعلی ریاضی یزدی



در قالب غزل

موضوع: حضرت رقیه(س)
من غنچۀ نشکفتۀ بستان حسینمزیبا گل دامان گلستان حسینم
افسرده گل پرپری از گلبن زهرایا طفل نوآموز دبستان حسینم
من دختر معصومم و مظلوم رقیهاز جسم حسینم من و از جان حسینم
یک آه جگر سوز ز سوز دل زینبیک قطرۀ اشک از سر مژگان حسینم
من گنج نهان در دل ویرانۀ شاممیا شمع شب افروز شبستان حسینم
آن شب که به دیدار من آمد به خرابهوقتی که پدر دید پریشان حسینم
همراه سر خویش مرا پای به پا بردتا جنت فردوس که مهمان حسینم
جان بر سر سودای پدر دادم و شادمکامروز حسین از من و من زآن حسینم
قربانی حق شد پدرم شاه شهیدانفخر من از آنست که قربان حسینم
روشنگر این شام خرابم که شعاعیاز روی چو خورشید درخشان حسینم
بر پادشهان فخر از آن کرد ریاضیکز لطف خدا بندۀ احسان حسینم