لاله سرخی و از خون خودت تر شده‌ای

تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است		چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
لالۀ سرخی و از خون خودت، تر شده‌ای		بی‌سبب نیست که این‌گونه معطر شده‌ای
دشت را از شرر داغ دلت سوزاندی		یک‌تنه باغی از آلالۀ پرپر شده‌ای
تَنِش تیغ و تنت، کرببلا را لرزاند		زخمیِ صاعقه خنجر و حنجر شده‌ای
سنگ بر آینه‌ات خورده و تکثیر شده		مثل غم‌های دلم، چند برابر شده‌ای
مجتبی دست تو را داد به دستم، دیروز		ولی امروز، تو مهمان برادر شده‌ای
ای به کام تو شهادت ز عسل شیرین‌تر		تو در آیین وفا آینه‌باور شده‌ای
دست و پا می‌زنی و من جگرم می‌سوزد		خیلی امروز شبیه علی اکبر شده‌ای