جمعی که خلق شد دو جهان از برایشان

از ویکی تراث
جمعی که خلق شد دو جهان از برایشان
اطلاعات شعر
نام شاعرجودی خراسانی
قالبغزل
موضوعامام حسین(ع)
مناسبتمرثیه
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۱۰بیت


جمعی که خلق شد دو جهان از برایشان مطلع شعری از جودی خراسانی در گونه مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در ده بیت سروده شده است.

متن شعر

جمعی که خلق شد دو جهان از برایشاندادند در خرابه‌ی بی‌سقف، جایشان
آنان که بودشان به سر نُه سپهر، جایمجروح از پیاده‌رَوی بود، پایشان
شخصی کنیز خواست از آن فرقه‌ای که بودجبریل، خادم درِ دولت‌سرایشان
آنان که بود بر سرشان مهر، سایباندر آفتاب، سوخت رخ مه‌لقایشان
آنان که شُست قابله‌شان ز آب سلسبیلاز تشنگی پرید رخ و رنگ‌هایشان
جمعی که بانوی حرم کبریا بُدنداز نینوا به عرش برین شد، نوایشان
کردند نرم، سینه‌ی جمعی که روز و شبزهرا به روی سینه همی‌داد، جایشان
جمعی که بود پنجه‌ی ایشان، گره‌گشایبستند دست‌ها ز جفا از قفایشان
آن فرقه‌ای که واسطه‌ی رزق عالمنددادند نان به رسم تصدّق، برایشان
«جودی»، به روزگار زند خیمه‌ی شهیاز آن دمی که گشت گدای گدایشان

پانویس

منابع