شهی که کرد کفن بر جنازه حسنش

شهی که کرد کفن بر جنازه حسنش		سپرد دست زمین چون زمانه بی کفنش
برای یوسف زهرا هزار بار بمیر		که بخیه داشت ز دندان گرگ پیرهنش
کسی نگفت زنش تازه بچه آورده		دلی نسوخت بر احوال طفل بی لبنش
شهی که حضرت موسی است پاس حرمت او		عجب که رد عصا هست بر حریم تنش