علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۳ توسط S.bahrami (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را همای رحمت از
سیدمحمدحسین بهجت تبریزی



در قالب غزل

موضوع: امام علی(ع)
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا راکه به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بینبه علی شناختم من به خدا قسم خدا را
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماندچو علی گرفته باشد سر چشمهٔ بقا را
مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخبه شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را
برو ای گدای مسکین در خانهٔ علی زنکه نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
به‌جز از علی که گوید به پسر که قاتل منچو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا
به‌جز از علی که آرد پسری ابوالعجائبکه علم کند به عالم شهدای کربلا را
چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازانچو علی که می‌تواند که به‌سر برد وفا را
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفتمتحیرم چه نامم شه ملک لافتی را
به دو چشم خون‌فشانم هله ای نسیم رحمتکه ز کوی او غباری به من آر توتیا را
به امید آن که شاید برسد به خاک پایتچه پیام‌ها سپردم همه سوز دل صبا را
چو تویی قضای‌گردان به دعای مستمندانکه ز جان ما بگردان ره آفت قضا را
چه زنم چو نای هردم، ز نوای شوق او دمکه لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را
«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهیبه پیام آشنایی بنوازد آشنا را»
ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شبغم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا